To co nienazwane - Anna Maria Jopek

Tyle było chwil dla których nie znalazłam odpowiednich słów.

A przecież to, co nienazwane — gubi się.

To, czego język nie ocali — traci sens.

Bezdomne, bezpowrotne, zmierza wprost do nieistnienia.

Zwinny mój język jest posłuszny mi.

Pieści Cię słowem, stwarza Ciebie i ocala Cię.

Jakich trzeba słów, abym opisać mogła oczu twoich żar?

Jak przetłumaczyć pojedyncze drżenie warg tak, aby rysy twe nie pozostały już

tylko wspomnieniem moim.

A więc czymś zupełnie innym…

Il y a eu tellement de moments pour lesquels je n'ai pas trouvé les mots justes.

Pourtant, ce qui est sans nom se perd.

Quelle langue ne sauve pas - n'a plus de sens.

Sans-abri, irrécupérable, il tend tout droit à l'inexistence.

Ma langue agile m'obéit.

Il vous caresse de mots, vous crée et vous sauve.

Quels mots avez-vous besoin pour décrire votre chaleur?

Comment traduire un seul tremblement de la lèvre pour que vos traits ne restent plus

juste ma mémoire.

Donc quelque chose de complètement différent...