Çok Zaman Oldu - Aytekin Ataş

Ne param var, ne pulum

Yalnız ve günahkar bir kulum

Meçhul bir yılın Mart’ında

Sokakları kar altında İstanbul’um

Konuşmadık, hep sus olduk

İki talihi makus olduk

Sessizliğin zindanlarında

Zaman gardiyan, bizler mahpus olduk

Ama bunlar eskidendi

Eskidendi, artık bitti

O çocuksu günlerimiz

Bir elveda demeden çekip gitti

O utangaç dillerimiz

Tek bir söz bile etmeden susup gitti

Çok zaman oldu, aşk öldü biz tuttuk yasını

Toz duman oldu, devr’ettik de sevda sahrasını

Anladık artık, hiç bulamayacak Mecnun Leyla’sını

Ah ne şarabi günlerdi

Biz söylerdik, gece dinlerdi

Bakıp bakıp görmediğimiz

Yasak toprakta açmış sürgünlerdi

Yorulduk kendimizden kaçarken

Hayat ellerimizden uçarken

Hiçtik, kendimizden geçtik

Yudum yudum aşk şarabından içerken

Ama bunlar eskidendi

Eskidendi, artık bitti

O çocuksu günlerimiz

Bir elveda demeden çekip gitti

O utangaç dillerimiz

Tek bir söz bile etmeden susup gitti

Çok zaman oldu, aşk öldü biz tuttuk yasını

Toz duman oldu, devr’ettik de sevda sahrasını

Anladık artık, hiç bulamayacak Mecnun Leyla’sını

Je n'ai ni argent ni timbres

Je suis un serviteur solitaire et pécheur

En mars d'une année inconnue

Les rues sont sous la neige, mon Istanbul

Nous ne parlions pas, nous étions toujours silencieux

Nous avons eu deux malchance

Dans les donjons du silence

Le temps est le gardien, nous sommes emprisonnés

Mais ceux-ci étaient autrefois

C'était, c'est fini maintenant

Ces jours d'enfant

Il est parti sans dire au revoir

Ces langues timides

Il se tut sans dire un mot.

Ça fait longtemps, l'amour est mort, nous avons pleuré

La poussière est devenue fumée, nous avons transféré le champ de l'amour

On comprend maintenant, Majnun ne retrouvera jamais Leyla

Oh quelle journée de vin

Nous avions l'habitude de chanter, ils écoutaient la nuit

que nous regardions ou non

C'étaient des exilés qui fleurissaient dans la terre interdite

Fatigué de nous fuir

Alors que la vie s'envole de nos mains

Nous n'étions rien, nous nous sommes évanouis

Alors que je sirote le vin de l'amour

Mais ceux-ci étaient autrefois

C'était, c'est fini maintenant

Ces jours d'enfant

Il est parti sans dire au revoir

Ces langues timides

Il se tut sans dire un mot.

Ça fait longtemps, l'amour est mort, nous avons pleuré

La poussière est devenue fumée, nous avons transféré le champ de l'amour

On comprend maintenant, Majnun ne retrouvera jamais Leyla