Karanlık Soğuk - Bulutsuzluk Özlemi

Karanlık

Soğuk

Alabildiğine geniş

Ama şimdi

Issız

Göstermelik ana caddenin

Kıyısında

Yürümedeyken

Sevmedeyken yağmuru

Kara bıyıklı, kuşku bakışlı

Erzincanlı

Bekçiyi

Bazen bir

Kara kedi

Ya da bir sokak itini

Alnının terini

Yorulmuş bedenini

Taşırken

Sabırla

Koşar adım kendini

Parasızlık

Kaygı

Her çeşit düşünceyi

Hep görürsün

Hep anlarsın

Bütün bunlar ne

Bütün bunlar ne

Sonunda gece biter

Her yer aydınlanır

Yine umut peşinden

Koşturur insanları

Yalnızlık meydanında

Arkadaş konuşmalar

Salepçiler, kokoreççiler

Hiç üşümez bu insanlar

Senle konuşan

Sonra koşuşan

Selam vermeden giden

En güzeli yazdır, bahardır

Ve gündüzdür diyen

Üşüyen

Ve düşünen

Bulaşıkçı bir kadın

Onlaar hep söylerler:

'Ne yapalım, ekmek parası.'

Yaşamanın karşısında

Hiç durmayan zaman

Ve insanları coşturan

Kırmızı ışıkları

Hep görürsün bunları

Hep anlarsın

Bütün bunlar ne

Bütün bunlar ne

Sombre

Du froid

aussi large que possible

Mais maintenant

Sans emploi

de la rue principale

Sur la côte

en marchant

En aimant la pluie

Moustache noire, regard suspect

d'Erzincan

gardien

Parfois un

chat noir

Ou un chien des rues

sueur sur ton front

ton corps fatigué

en portant

Avec patience

je me cours

Pauvreté

Anxiété

toutes sortes de pensées

tu vois toujours

tu comprends toujours

Qu'est ce que tout ca

Qu'est ce que tout ca

Enfin la nuit se termine

Partout illuminé

poursuivre l'espoir à nouveau

fait courir les gens

sur la place de la solitude

conversations entre amis

Boutiques salep, boutiques kokorec

Ces gens n'ont jamais froid

je te parle

puis courir

partir sans saluer

Le plus beau c'est l'été, c'est le printemps

Et qui dit que c'est le jour

du froid

et penser

une laveuse

Ils disent toujours :

« Qu'allons-nous faire, argent du pain ?

Le contraire de la vie

le temps qui ne s'arrête jamais

Et ça passionne les gens

lumieres rouges

tu les vois toujours

tu comprends toujours

Qu'est ce que tout ca

Qu'est ce que tout ca