Lacreme Napulitane - Carmelo Zappulla

Mia cara madre,

sta pe' trasí Natale,

e a stá luntano

cchiù mme sape amaro…

Comme vurría allummá

duje o tre biangale…

comme vurría sentí nu zampugnaro…

A 'e ninne mieje facitele 'o presebbio

e a tavula mettite 'o piatto mio…

facite, quann'è 'a sera d''a Vigilia

comme si 'mmiez'a vuje stesse pur’io…

E nce ne costa lacreme st’America

a nuje Napulitane…

Pe' nuje ca ce chiagnimmo

'o cielo 'e Napule,

comm'è amaro stu ppane!

Mm’avite scritto

ch’Assuntulella chiamma

chi ll’ha lassata e sta luntana ancora…

Che v’aggi''a dí?

Si 'e figlie vònno 'a mamma,

facítela turná chella «signora».

Io no, nun torno… mme ne resto fore

e resto a faticá pe' tuttuquante.

I', ch’aggio perzo patria, casa e onore,

i só carne 'e maciello: Só emigrante!

E nce ne costa lacreme st’America

a nuje Napulitane…

Pe' nuje ca ce chiagnimmo

'o cielo 'e Napule,

comm'è amaro stu ppane!