The Devil Intimate - Cultes des Ghoules

Ty, co chora wyjesz z miłości

Lecz ziemskich nie starcza ci radości

Kielich krwi pełen, kielich z kości

Spełnij toast, królowo podłości

Jak zwierzę w amoku rwiesz szaty

Miłuje mnie dusza twa i serce

Wolna, pójdź w me komnaty

Gdzie niemowląt skórą utkane kobierce

Czy pałac tobie czy kazamaty

Czcij me prawa w tej poniewierce

Godnaś kosztować mego ogrodu owoce

Poniosą cię tam czarne karoce

Owoce cierpkie jak grzech

Lecz mękę zamienią w śmiech

Czarci jad spływa po gardle

Spojrzenie bezbożnie harde

Ofiarą dusza, i nagie ciało

Czcij mnie, życie to za mało

Mandragory dają woń

Namaszczona, dumnie klnij

A głupcom jezior toń

Jam nie bożej pychy gniew

Od wieków rozpalam buntu czar

Córkom lubieżnym ciepły mój zew

Wykradam klejnoty z królestwa mar

W pucharze tojad i lulek czarny

Dym spowija ołtarz ofiarny

Wywar ssij co służy żądzą

Ciemnym jak noc, Nawiedzone nie błądzą

Jak księgi przeklęte uczyły

I matka twa i siostry czciły

Praw natury, z Edenu skradzionych

Po piętnie je poznasz, mym słowem natchniony

Toi qui es malade d'amour

Mais les joies de la terre ne te suffisent pas

Une coupe de sang pleine, une coupe d'os

Portez un toast, reine de la méchanceté

Tu déchires tes vêtements comme un animal dans une folie

Mon coeur et mon âme m'aiment

Libre, va dans mes appartements

Où les tapis sont tissés avec la peau des bébés

Que ce soit le palais à toi ou les casemates

Honore mes droits dans ce méfait

Tu es digne de goûter les fruits de mon jardin

Des carrosses noirs t'y emmèneront

Le fruit est aussi acidulé que le péché

Mais ils transformeront le tourment en rire

Le venin du diable coule dans la gorge

Un regard hautain impie

Sacrifier l'âme et le corps nu

Honore-moi, la vie ne suffit pas

L'odeur des mandragores

Oint, jure fièrement

Et pour les imbéciles il y a des lacs

Je ne suis pas la colère de Dieu

Pendant des siècles, j'ai allumé le charme de la rébellion

Mon appel aux filles lascives

Je vole des bijoux du royaume de Mar

Aconit noir et jusquiame dans la coupe

La fumée enveloppe l'autel sacrificiel

Suce la décoction qui sert ta luxure

Sombre comme la nuit, les Hantés ne s'égarent pas

Comment les maudits livres enseignaient

Et ta mère et tes sœurs adoraient

Les lois de la nature volées à l'Eden

Vous les reconnaîtrez par leurs marques, inspirées par ma parole