Шлях валхвоў - Дрыгва

Са мной гульню заладзіў вецер,

У чыстым полі сярод ночы.

Гне да долу, збіць з ног хоча,

Засыпае снегам вочы.

Але бачу, недалёка

Засталося мне да лесу.

За сцяной дрэў, за высокай,

Завірухе мала месца.

Абраў знаёмы накірунак

І ў чорны глыб накіраваўся.

Стамляла йсці па гурбах снега,

Ды часам за галлё чапляўся.

Усё, заўважыў гэта месца —

Густы ельнік што хавае.

Невялікая паляна,

Туды я накірунак маю.

Вогнішча развёў у цемры

І ў наступнае імгненне

Цень адкінуў святы камень —

Прад ім ўпаў я на калені.

І ў час калі прамовіў словы

Хвалы Багам нашага роду,

Цела Дух прашчура напоўніў

І ўвабраў я моц прыроды.

Нават той скарб каштоўных ведаў,

Што лес пранёс ў пакаленнях,

Раптоўна розум мой спасцігнуў

І атрымаў я прасвятленне.

Колазварот жыцця зямнога

Усім даўно адзначыў месца.

У віры бясконцым і спрадвечным

Павінны мы свой лёс пранесці.

Le jeu a commencé avec moi dans le vent,

Dans un champ clair au milieu de la nuit.

Se penche, veut renverser,

Remplit ses yeux de neige.

Mais je ne vois pas loin

Je dois aller dans la forêt.

Derrière le mur d'arbres, derrière le haut,

Le tourbillon a peu de place.

Choisissez une direction familière

Et est allé dans les profondeurs noires.

Fatigué de marcher sur les congères,

Oui, parfois il s'accrochait aux branches.

Tout le monde a remarqué cet endroit -

Épicéa épais qui cache.

Une petite clairière,

C'est là que je vais.

Le feu était allumé dans le noir

Et l'instant d'après

L'ombre a jeté la pierre sacrée -

Je tombai à genoux devant lui.

Et au moment où il prononça les mots

Louanges aux Dieux de notre espèce,

Le corps de l'Esprit est abondamment rempli

Et j'ai absorbé le pouvoir de la nature.

Même ce trésor de connaissances précieuses

Ce que la forêt a emporté depuis des générations,

Soudain mon esprit réalisa

Et j'ai reçu l'illumination.

Le cycle de la vie terrestre

Tout le monde a longtemps noté l'endroit.

Le vortex est infini et éternel

Nous devons porter notre destin.