Vertu úlfur - Titillag - Emiliana Torrini

Ég berst einn í þessu stríði

Það breytir ekkert því að sól vermir heiði

Og kirkjubjöllur hringja á sunnudegi

Og fá mig til að stoppa

Eitt augnablik í friði

Vökvaðu mig

Mig þyrstir í tærleikann

Að ég fái að líða í mjúkum straumi

Eins og pilsfaldur í sumargolu

Ég vil vakna þakinn dögg

Sem hleypir sólargulli í stein

Sem situr þungur í maga mér sem fastast

Ljósið fær hann til að kristallast

Og endurspeglar hlýju um mig allan

Inn í fingurgóma

Þér vil ég þjóna

En kötturinn vill inn

Og klórar í gluggakarma

Og karmað vinnur alltaf allt og alla

Af hverju býr hjartað ekki í höfuðkúpu

Og heilinn hvílist við sefandi lungu?

Þá myndi rigna yfir heilann ástarhjúpur

Og kæla þetta sviðna hugarangur

Ég vil að þú vitir

Að hefði ég haft vitið

Hefði ég dansað við þig bara

Ég hringsólast í töfrum og skuggasælu

Þar til ég veltist um í tjöru

Og hvítum fjöðrum

Og mér heyrist eitthvert greyið vera að öskra

En öskrin hljóma ó svo kunnuglega

Vatnið sýnir spegilmynd mína

Og andlit mitt það virðist vera að rifna

Og kötturinn vill inn

Og klórar í gluggakarma

Og karmað vinnur alltaf allt og alla

Af hverju býr hjartað ekki í höfuðkúpu

Og heilinn hvílist við sefandi lungu?

Þá myndi rigna yfir heilann ástarhjúpur

Og kæla þetta sviðna hugarangur

Ég vil að þú vitir

Að hefði ég haft vitið

Hefði ég dansað við þig bara

Je me bats seul dans cette guerre

Ça ne change rien au fait que le soleil réchauffe la bruyère

Et les cloches de l'église sonnent le dimanche

Et fais-moi arrêter

Un moment de paix

Arrose moi

j'ai soif de clarté

Que je peux sentir dans un doux courant

Comme une jupe dans une brise d'été

Je veux me réveiller couvert de rosée

Qui laisse l'or du soleil dans un rocher

Qui est assis lourd dans mon estomac à jeun

La lumière le fait cristalliser

Et reflète la chaleur partout sur moi

Jusqu'au bout des doigts

je veux te servir

Mais le chat veut entrer

Et des rayures dans les cadres de fenêtres

Et le karma gagne toujours tout et tout le monde

Pourquoi le coeur ne vit pas dans le crâne

Et le cerveau repose sur un poumon apaisant ?

Alors un imperméable d'amour pleuvrait sur mon cerveau

Et refroidir cette terre brûlée

je veux que tu saches

Que j'aurais su

Si seulement j'avais dansé avec toi

Je tourne dans la magie et l'ombre

Jusqu'à ce que je roule dans le goudron

Et des plumes blanches

Et j'entends une pauvre chose crier

Mais les cris semblent si familiers

L'eau montre mon reflet

Et mon visage semble déchiré

Et le chat veut entrer

Et des rayures dans les cadres de fenêtres

Et le karma gagne toujours tout et tout le monde

Pourquoi le coeur ne vit pas dans le crâne

Et le cerveau repose sur un poumon apaisant ?

Alors un imperméable d'amour pleuvrait sur mon cerveau

Et refroidir cette terre brûlée

je veux que tu saches

Que j'aurais su

Si seulement j'avais dansé avec toi