Yangınlı Şiir - Emir Can Iğrek

Eşkiyaların kibar olduğu zamandan

Adamların kadınları müjganından öptüğü sokaklardan

Geçtim büyüyorum ara sıra yalanla

Yazıyorum içimi şu odamda, değiyor başka hayatlara

Başıma binbir bela gelir bu ruhumun yüzünden

Ben onun gönüllü işçisi

Bu devirde söylenir mi böyle yangınlı şiirler?

Ben o geçmişin misafiri, ah…

Yüksekkaldırım'da bir akşam tanır felaketim seni

Başında kasketin senin içinde kasvetin

Cadde-i Kebir gibi yakarlar beni çaresiz

Bakarlar ardımdan çocuklar firari mahkum gibi

Yüksekkaldırım'da bir akşam tanır felaketim seni

Başında kasketin senin içinde kasvetin

Cadde-i Kebir gibi yakarlar beni çaresiz

Bakarlar ardımdan çocuklar firari mahkum gibi

Başıma binbir bela gelir bu ruhumun yüzünden

Ben onun gönüllü işçisi

Bu devirde söylenir mi böyle yangınlı şiirler?

Ben o geçmişin misafiri, ah…

Yüksekkaldırım'da bir akşam tanır felaketim seni

Başında kasketin senin içinde kasvetin

Cadde-i Kebir gibi yakarlar beni çaresiz

Bakarlar ardımdan çocuklar firari mahkum gibi

Yüksekkaldırım'da bir akşam tanır felaketim seni

Başında kasketin senin içinde kasvetin

Cadde-i Kebir gibi yakarlar beni çaresiz

Bakarlar ardımdan çocuklar firari mahkum gibi

Depuis quand les voyous étaient gentils

Des rues où les hommes embrassent les femmes de leur mujgan

Je vieillis, parfois je mens

J'écris mon cœur dans cette pièce, ça touche d'autres vies

Mille et un ennuis me viennent à cause de cette âme

je suis son bénévole

Des poèmes aussi fougueux sont-ils chantés à cette époque ?

Je suis cet invité du passé, ah…

Je te connais un soir à Yüksekkaldırım, ma catastrophe

Ta casquette sur ta tête, ta tristesse à l'intérieur

Ils me brûlent comme Cadde-i Kebir, impuissant

Ils s'occupent de moi comme un prisonnier fugitif

Je te connais un soir à Yüksekkaldırım, ma catastrophe

Ta casquette sur ta tête, ta tristesse à l'intérieur

Ils me brûlent comme Cadde-i Kebir, impuissant

Ils s'occupent de moi comme un prisonnier fugitif

Mille et un ennuis me viennent à cause de cette âme

je suis son bénévole

Des poèmes aussi fougueux sont-ils chantés à cette époque ?

Je suis cet invité du passé, ah…

Je te connais un soir à Yüksekkaldırım, ma catastrophe

Ta casquette sur ta tête, ta tristesse à l'intérieur

Ils me brûlent comme Cadde-i Kebir, impuissant

Ils s'occupent de moi comme un prisonnier fugitif

Je te connais un soir à Yüksekkaldırım, ma catastrophe

Ta casquette sur ta tête, ta tristesse à l'intérieur

Ils me brûlent comme Cadde-i Kebir, impuissant

Ils s'occupent de moi comme un prisonnier fugitif