Beest Bij Nacht - Heidevolk

Dwalend in het diepe woud

Doolt een man bij dag, maar een beest bij nacht

's Avonds wijkt hij van het pad

Als het licht der maan zijn geest bevangt

Met het duister komt de roes

Zijn geweten kwijnt door bezetenheid

Drang te doden, dorst naar bloed

Als het maanlicht straalt en de wolf ontwaakt

Nacht die nadert, angst en vrees

Heersen in de dorpen voor het beest

Driften gieren door zijn lijf

Als zijn valse aard, weer bovendrijft

Wreed verscheurt hij al het volk

Dat zich 's Avonds laat nog waagt op straat

Langs zijn kaken schuim en bloed

Als hij is bevrijd van zijn menselijkheid

Diep in de nacht

Diep in het woud

Zwervende ziel

Eenzaam en koud

Vurige blik

Dwalend bij dag

Vlammende tong

Dodend bij nacht

Dreigend doem het beest op, lam van doodsangst is zijn prooi

Wolfsgedaante, kaken wijd gesperd

Dan verzinken tanden en zijn klauwen in het vlees

Stilte wordt doorbroken door gekrijs

Slachtoffer gevonden en genadeloos geslacht

In het bleke schijnsel van de maan

Wandaad bracht hem schande, schaamte kwelt de man bij dag

Mens en beest verenigd in zijn hart

Beest bij nacht

Errant dans la forêt profonde

Un homme erre le jour, mais une bête la nuit

La nuit il dévie du chemin

Quand la lumière de la lune capture son esprit

Avec le noir vient l'ivresse

Sa conscience languit de possession

Envie de tuer, soif de sang

Quand le clair de lune brille et que le loup se réveille

La nuit approche, peur et peur

Régner dans les villages pour la bête

Il pousse des cris à travers son corps

Quand sa fausse nature flotte à nouveau

Cruellement il déchire tout le monde en morceaux

Qui tard dans la nuit s'aventure encore dans la rue

Le long de ses mâchoires écume et "sang"

Quand il est libéré de son humanité

Au milieu de la nuit

Profondément dans la forêt

Âme errante

solitaire et froid

regard fougueux

errant le jour

langue enflammée

Tuer la nuit

Menaçant la bête, l'agneau d'agonie est sa proie

Forme de loup, mâchoires grandes ouvertes

Puis les dents et ses griffes s'enfoncent dans la chair

Le silence est brisé par des cris

Victime retrouvée et massacrée sans pitié

Dans la pâle lueur de la lune

Le méfait lui a apporté la honte, la honte tourmente l'homme le jour

L'homme et la bête unis dans son cœur

Bête de nuit