Oon Manam - Hichkas

اشک تو چشامه قلم گریه کن

ببین من هر چند بدم خیلی خب

اما بدون که هیچکس غیر تو

هیچکسو نداره و اینم هدیه شد

از طرف دنیا با میل خود

نگرفتمش منم عین تو

کسی رو ندارمو تو به رازم محرمی

میگم تا بنویسی تا باشه بازم مرهمی

من اگه رپ میکنم چون چیزی تو دل دارم

واسه تفریح نیست چیزی تو دل دارم

اینو درست میگن که عقل به چشم

بذار بهت نشون بدم یه چشمه

من آدم شادی نیستم واسه همین

همین غم توی چشمام داره کمین

پس همین شده دلیل براین که

همه برداشت بد دارن از این

من شادم که باشم رگه تلخی دارم

مریض نیستم بیماری قلبی دارم

میگم من این بارم من اونیم که بغضو تو گلوم میشکنم

صداشو همه آدمای پهلوم میشون

اون که هر چی ابر دنیاس

خونه داره تو چشاش

اون که ناچار بخنده اما گریس خنده هاش

اون که تو شهرش غریبه

با یه عالم آشناش

هیچکدوم باور نکردن غربت تلخ صداش

اون منم اون منم اون منم

بغضمو توگلوم میشکنم

من از بچگی بزرگ شدم با یه عقده

پس نپرس چرا وحشیم چون که

بعضی وقتا یه حس به من میگه

توی وجودت عشق داره کم میشه

منو بچگیام آدم حساب نمیکردن

مسخره کردن نظاره میکردم

بزرگتر که شدم دیدم دیگه وقتشه

که یه کمی از کینه های دلم کم بشه

تلافیشو در آوردم سر دشمنام

چیزایی به چشم دیدم خیابون کشت مرا

دیگه عقده داره لبریز میشه

واسه خالی کردنش هیچکس تمرین دیده

من تنها نیستم خیلیا مثل منن

حرف من میمونه واسشون مثل مدد

من مریض نیستم یه کم عقده دارم

نوازش دل همسانو عهده دارم

هنوزم که هنوزه اشکام آبین

دو تا چشمو نبین اشعار کافین

اون منم که بغضا تو گلوم میشکنه

فقط تو نیستی خدا هم اینو میشنوه

اون که خیلی قصه داره

روی لبای بی صداش

مونده فریادش تو سینه

در نمیاد از لباش

قد یه دنیا کتابه

با یه عالم گفتنی هر کدوم از غصه هاش

هرکدوم از قصه هاش

اون منم اون منم اون منم

بغضمو تو گلوم میشکنم

Pleure dans les larmes de la plume

Écoute, je vais bien pourtant

Mais sans personne d'autre que toi

Il n'a personne et c'était un cadeau

Au nom du monde à volonté

Je ne l'ai pas pris, je suis comme toi

Je n'ai personne, tu es un secret

Je te dis d'écrire jusqu'à ce que ça aille, encore une fois, pommade

Si je rap parce que j'ai quelque chose dans mon coeur

Ce n'est pas pour s'amuser j'ai quelque chose dans mon coeur

C'est vrai que l'intellect c'est l'oeil

Laisse moi te montrer un ressort

Je ne suis pas une personne heureuse pour ça

La même tristesse se cache dans mes yeux

C'est donc la raison pour laquelle

Tout le monde en a une mauvaise impression

Je suis heureux d'avoir une séquence amère

je ne suis pas malade j'ai une maladie cardiaque

Je dis cette fois c'est moi qui brise ma haine

Sa voix est entendue par tous

Il est tout au monde

Il a une maison dans ses yeux

Celui qui doit rire mais Grace rit

Celui qui est étranger dans sa ville

Familier avec un monde

Aucun d'eux ne croyait à la nostalgie amère de sa voix

c'est moi c'est moi c'est moi

je casse ma bascule

J'ai grandi avec un teint quand j'étais enfant

Alors ne demandez pas pourquoi nous sommes sauvages parce que cela

Parfois, cela a du sens pour moi

Il y a moins d'amour dans l'existence

Mon enfance n'était pas considérée comme humaine

je regardais la moquerie

En vieillissant, j'ai vu qu'il était temps

Pour réduire un peu mon ressentiment

J'ai riposté contre mon ennemi

J'ai vu quelque chose dans la rue qui m'a tué

Le nœud se remplit

Personne ne s'est entraîné pour le vider

Je ne suis pas seul, un peu comme moi

Mes mots sont comme de l'aide

Je ne suis pas malade, je suis un peu confus

Je suis responsable de caresser mon cœur

j'ai encore le ventre bleu

Ne regardez pas les poèmes sur la caféine avec deux yeux

Je suis celui qui me casse la gorge

Il n'y a pas que toi, Dieu l'entend aussi

Il a beaucoup d'histoires

Sur ses lèvres silencieuses

Son cri est resté dans sa poitrine

Ne manquez pas

La hauteur d'un monde de livres

Avec un monde pour raconter chacun de ses chagrins

Chacune de ses histoires

c'est moi c'est moi c'est moi

je vais me casser la gorge