Świt! Świt! - Justyna Steczkowska

Dobrze jest uchylić nieco drzwi

Kiedy jeszcze całe miasto śpi

By rozproszył najczarniejszych myśli noc

Promień, co ma czarodziejską moc

Niech niedobre myśli, jakie człowiek krył

Więcej mu nie zabierają sił

Dobrze jest odsłonić okna swe

I na oścież pootwierać je

By przechodzień przypadkowy widzieć mógł

Że nie kryje zła sąsiedzki próg

Świt!

Świt!

Nowy wstaje dzień!

Złota gwiazda dnia rozprasza nocy cień!

Cudowny świt!

Świt!

Czas misternie tka

Losu wątek na osnowie dnia…

Dobrze jest chlebowy rozgrzać piec

I bochenki w nim rumiane piec

Żeby każdy, kto poczuje pierwszy głód

Wiedział jak smakuje chleb i miód

Drżą na rzęsach resztki snu

Usta szepczą: Witaj dniu!

Wszędzie światłości

Więcej, więcej, więcej, więcej

Więc Opatrzności

Człowiek swe powierza ręce

By służyły jak najdłużej mu

Niebo wartość pracy zna —

W dzieciach nam zapłatę da

Krzyku i śmiechu

Więcej, więcej, więcej, więcej

Ileż pośpiechu

Trzeba, by zdążyły ręce

Przygotować wszystko w ciągu dnia

Blask!

Blask!

Blask!

To najdoskonalsza z wszystkich łask!

Światło niesie nam

Dzień, co nigdy nie jest taki sam!

Tak, no tak, no tak!

To od Stwórcy dla człowieka znak

By jasnością tą

Odkryć mógł niepowtarzalność swą!

Dobry dzień się zaczął tu

Zatem witaj dobry dniu!

Ludzi wokoło

Więcej, więcej, więcej, więcej

Wszystkim wesoło

W niebo wyciągają ręce

I śpiewają do utraty tchu:

Dzień, rok, wiek!

Trwa nieodwracalny czasu bieg!

Życie krótko trwa!

Nie urońmy żadnej chwili dnia!

Tak, no tak, no tak!

To olśniewający życia znak —

Tam się zaczął świat

Gdzie światłości wiecznej promień padł!

C'est bien d'ouvrir un peu la porte

Alors que toute la ville dort encore

Pour distraire les pensées les plus sombres de la nuit

Un rayon qui a un pouvoir magique

Laisse les mauvaises pensées d'un homme dissimulées

Ils ne prennent plus de sa force

C'est bien d'ouvrir ses fenêtres

Et ouvre-les grand

Pour qu'un passant au hasard puisse voir

Qu'il n'y a pas de seuil de mauvais voisin

Aube!

Aube!

Un nouveau jour se lève !

L'étoile dorée du jour disperse l'ombre de la nuit !

Une merveilleuse aube !

Aube!

Le temps se tisse de manière complexe

Fil du destin sur le warp du jour...

C'est bien de préchauffer le four

Et les pains dedans ont bruni pour cuire

Que tous ceux qui ressentent la première faim

Il savait quel goût avaient le pain et le miel

Les restes du sommeil tremblent sur mes cils

Les lèvres chuchotent : Bonjour jour !

Lumières partout

Plus, plus, plus, plus

Alors Providence

L'homme confie ses mains

Qu'ils le serviraient le plus longtemps possible

Le ciel connaît la valeur du travail -

Chez les enfants, il nous paiera

Crier et rire

Plus, plus, plus, plus

Combien de hâte

Les mains doivent être à l'heure

Tout préparer dans la journée

Briller!

Briller!

Briller!

C'est la plus parfaite de toutes les faveurs !

La lumière nous porte

Une journée qui n'est jamais la même !

Oui oui oui!

C'est un signe pour l'homme du Créateur

Cette clarté

Il pourrait découvrir sa singularité !

La bonne journée a commencé ici

Alors bonjour bonne journée !

Les gens autour

Plus, plus, plus, plus

Tout le monde est content

Ils tendent leurs mains vers le ciel

Et ils chantent à bout de souffle :

Jour, année, âge !

Il faut une course irréversible!

La vie est courte!

N'épargnons aucun moment de la journée !

Oui oui oui!

C'est un éblouissant signe de vie -

Le monde a commencé là

Où est tombé le rayon de la lumière éternelle !