Ari Im Sokhag - Larisa Ryan, Serj Tankian

Արի', իմ սոխա'կ, թո'ղ պարտեզ, մերին,

Տաղերով քո'ւն բեր տղիս աչերին.

Բայց նա լալիս է, դու, սոխա'կ, մի' գալ.

Իմ որդին չուզե տիրացու դառնալ:

Ե'կ, աբեղաձա'գ, թող արտ ու արոտ,

Օրորե' տղիս, քնի է կարոտ.

Բայց նա լալիս է, դու, ձագո'ւկ, մի' գալ,

Իմ որդին չուզե աբեղա դառնալ:

Թո'ղ որսդ, արի', քաջասի'րտ բազե,

Քու երգը գուցե իմ որդին կուզե...

Բազեն որ եկավ' որդիս լռեցավ,

Ռազմի երգերի ձայնով քնեցավ:

Viens, mon oignon, laisse le jardin, le nôtre,

Apportez des poèmes aux yeux de mon fils.

Mais il pleure, toi, oignon, ne viens pas.

Mon fils ne veut pas devenir propriétaire.

Viens, abbé, qu'il y ait champ et pâturage,

Berceau, mon fils, aspire au sommeil.

Mais il pleure, bébé, ne viens pas,

Mon fils ne veut pas être moine.

Laisse venir ta proie, brave faucon,

Votre fils voudra peut-être votre chanson...

Quand le faucon est venu, mon fils était silencieux,

Il s'est endormi au son des chants de guerre.