Lego - Małpa

Zaczynamy życie tam, u góry.

Synowie i córki nieba

Za poduszki nam służą chmury, ramionami nas otula matka ziemia

Żadne z nas nie zna, póki co, żadnych barw.

Nasze oczy są puste

Nasze serca to gładka powierzchnia, żadnych fal, każde kroki są słuszne

Wybieramy to co mamy w naturze, choć goni od źródeł nas, naprzód

Gdy ruszamy to wydaje się trudne, później widzisz w tym blask entuzjazmu

W końcu ten pierwsza raz, patrząc mu w twarz, karmisz oczy światem

Feeria bodźców i barw zalewa ci jaźń - stajesz się wodospadem

Zaczynasz płynąć z czasem, błyszcząc.

Słońce grzeje

I z czasem spotykasz tych, co widzą w tobie siebie

Jesteś błogosławieństwem, świat wokół Ciebie ożywa, musisz tylko być

Mimowolnie tak niesiesz nadzieję gdy wreszcie odzywa się burzy blisko błysk

I zamienia twoje dni w noce, bycie jedną z ich pociech w bycie ich wrogiem

Wylewasz z brzegów i cud życia w ich oczach zmienia się w plik wykroczeń

I w twoją stronę w końcu ktoś rzuca kamień.

Serce broczy ci mocno krwią

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku od łez się szklą…Orinoko flow

Chciałbyś móc wiecznie trwać, wyrwać się siłą

Z klatki niezmiennych praw, lecz każdy z nas żyjąc

Jest tylko jedną z fal, które przeminą

I pozostaje nam… płynąć…

Kiedy kończą się serie serpentyn i wychodzimy znowu na prostą

W pamięci mamy błędy i klęski — echa wszystkiego co nas tutaj zawiodło

Prawie kiedyś wyschnęliśmy dla kogoś, teraz to wydaje się mitem

Ale takie rzeczy to coś, co płynie już z tobą po tym jak się prawie stałeś

korytem

Wspominasz z bólem chwile w których ktoś zaburzył twój nurt

Każde z tych czółen przenosiłeś tak na ląd by nie naruszyć ich burt

Ale cóż, to już surrealizm.

Nawet stawia tamy Ci przykra prawda

Zalany falami starych smutków i żali sprawić umiesz już tylko by przybyło bagna

O końcu szumią coś drzewa tam w górze, kiedy przepływasz dołem

Gdzieś w głębi lądu wysychają kałuże — cienie rzek, znajome

Brzeg tyle razy poraziłeś swym prądem że musisz nieść teraz jego część

Każdy wyrwany w gniewie korzeń.

Pień, co mostem był dziś ci zwalnia bieg

Dałbyś wiele żeby mieć w sobie znów świeżość i nadzieję pierwszych sekund

Setkę prób biegu pod swój prąd już podjąłeś ale nie zmienisz celu na widnokręgu

To koniec?

Początek?

Tu fale wody kroplą są

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku, od łez się szklą…Orinoko flow

Nous commençons notre vie là-bas.

Fils et filles du ciel

Les nuages ​​servent d'oreillers, la terre mère nous entoure de ses bras

Aucun de nous ne connaît encore de couleurs.

Nos yeux sont vides

Nos cœurs sont une surface lisse, pas de vagues, chaque pas est juste

Nous choisissons ce que nous avons dans la nature, bien qu'elle nous poursuive

Quand nous bougeons, cela semble difficile, alors vous y voyez une lueur d'enthousiasme

Après tout, pour la première fois que tu regardes son visage, tu nourris tes yeux avec le monde

Une débauche de stimuli et de couleurs vous inonde - vous devenez une cascade

Vous commencez à couler scintillant au fil du temps.

Le soleil est chaud

Et avec le temps tu rencontres ceux qui se voient en toi

Tu es une bénédiction, le monde qui t'entoure prend vie, tu n'as qu'à être

Tu portes l'espoir si involontairement quand la tempête commence enfin à éclater

Et ça transforme tes journées en nuits, d'être l'un de leurs petits en étant leur ennemi

Tu te déverses sur les rivages et le miracle de la vie se transforme en un paquet de transgressions à leurs yeux

Finalement, quelqu'un vous lance une pierre.

Ton coeur saigne abondamment

Tes yeux, si pleins de questions et de peur des larmes, scintillent ... Orinoco flow

Tu souhaites pouvoir durer éternellement, rompre par la force

D'une cage de lois immuables, mais chacun de nous est vivant

Ce n'est qu'une des vagues qui passera

Et il nous reste ... à couler ...

Quand la série serpentine se termine et que nous continuons tout droit

Nous nous souvenons des erreurs et des échecs - échos de tout ce qui nous a manqué ici

Nous avons presque séché pour quelqu'un une fois, maintenant cela ressemble à un mythe

Mais des choses comme ça sont quelque chose qui coule déjà avec vous après que vous êtes presque devenu

creux

Tu te souviens avec douleur des moments où quelqu'un a dérangé ton courant

Vous avez porté chacun de ces canoës à terre pour ne pas percer leurs flancs

Mais bon, c'est du surréalisme.

La dure vérité met même un barrage sur toi

Inondé de vagues de vieux chagrins et de regrets, tu ne peux que faire pousser les marécages

À la fin, quelque chose des arbres là-haut bruisse alors que vous nagez en dessous

Quelque part à l'intérieur des terres, des flaques d'eau s'assèchent - l'ombre des rivières, familière

Tu as électrocuté le rivage tant de fois que tu dois en porter une partie maintenant

Chaque racine arrachée dans la colère.

Le tronc, qui était le pont, ralentit aujourd'hui

Tu donnerais beaucoup pour être à nouveau frais et espérer les premières secondes

Vous avez déjà fait une centaine de tentatives pour courir à contre-courant, mais vous ne changerez pas d'objectif à l'horizon

C'est fini?

Début?

Ici les vagues d'eau sont une goutte

Tes yeux, si pleins de questions et de peur, sont vitreux de larmes… Orinoco flow