Með Svipur á Lofti - Misþyrming

Stoðkerfi alls lífs er örkumla

Því lífæðin fellur hver af annarri

Skrýmslið hrifsar þær allar að sér

Og sýgur ötult að sér

Allt sem eitt sinn blómstraði

Þar stendur það stælt á veikburða grundu

Og étur undan sér jarðveginn

Hún reynir af mesta megni

Að berjast á móti

En ríkjandi Guð, með svipur á lofti

Lætur eigi undan

Hann hrifsar að sér loftið

Sem æ verður af skornari skammti

En þrátt fyrir að rýmið þrengi og þrengi að

Ríkir Hann enn með svipur á lofti

Le système musculo-squelettique de toute vie est paralysé

Parce que la vie s'effondre

Le monstre les arrache tous

Et suce vigoureusement

Tout ce qui fleurissait autrefois

Là, il se dresse sur un sol faible

Et ronge le sol

Elle fait de son mieux

Se battre contre

Mais le Dieu régnant, avec une ressemblance dans l'air

Ne pas céder

Il arrache l'air

Qui se fait de plus en plus rare

Mais malgré le fait que l'espace devient de plus en plus étroit

Il règne toujours avec ressemblance dans l'air