Atashe Del - Moein

دل در آتش غم رخت

تا که خانه کرد

دیده سیل خون

به دامنم بس روانه کرد

آفتاب عمر من فرو رفت

و ماهم از افق چرا سر برون نکرد

هیچ صبحدم نشد فلق

چون شفق ز خون

دل مرا لاله گون نکرد

ز روی مهت جانا پرده برگشا

در آسمان مه را منفعل نما

به ماه رویت سوگند

که دل به مهرت پایبند

به طُره ات جان پیوند

قسم به زند و بازن

به جانم آتش افکند

خراب رویت یک چند

بیا نگارا، جمال خود بنما

ز رنگ و بویت، خجل نما گل را

رو در طرف چمن

بین بنشسته چو من

دلخون بس ز غم

یاری غنچه دهن

گل در خشنده، چهره تابنده

غنچه در خنده، بلبل نعره زنان

هرکه جوینده باشد یابنده

دلدارت زنده، بس کن آه و فغان

زجان مه رویان، شکوه گر سازی

به شش در محنت، مهره اندازی

همچون سالک، دست خود بازی

همچون سالک، دست خود بازی

Le cœur a coulé dans le feu du chagrin

Jusqu'à ce qu'il rentre à la maison

J'ai vu un flot de sang

Il l'a envoyé à ma jupe

Le soleil de ma vie s'est couché

Et pourquoi ma tête n'est-elle pas sortie de l'horizon

je n'ai pas pris de petit déjeuner

Parce que l'aube du sang

Mon coeur n'a pas piqué

Le rideau s'est ouvert sur Meht Jana

Rendre le brouillard passif dans le ciel

Je jure sur la lune

Que le cœur adhère à la compétence

Rejoignez votre plan

Je jure à Zand et Bazan

Il a mis le feu à ma vie

Gâté d'en voir quelques-uns

Allez, montre ta beauté

La couleur et la beauté, l'embarras de la fleur

Face à l'herbe

je me suis assis entre

دلخون بس ز غم

Aide la bouche des bourgeons

Fleurs au visage radieux et radieux

Les bourgeons de rire, les rossignols crient les femmes

Qui cherche, trouve

Ton cœur est vivant, arrête de soupirer

Zjan Meh Royan, glorification

À six dans les difficultés, perle

Comme le chercheur, jouez de vos propres mains

Comme le chercheur, jouez de vos propres mains