Nun mallumas ekstere - Persone

Nun mallumas ekstere

Ene flagras kandel'

Kaj tra la cerbo kuradas la bildoj

Staras surtable botel'

Mi foliumas senpense

Tra malnova gazet'

Kaj ĉi-nokte mi certe enuas

En la profunda kviet'

Kial daŭre ŝi mankas?

Mi ne volas ŝin plu

Kial daŭre mi aŭdas la voĉon

Eĉ en kaoso kaj bru'?

Kaj min mankas la ruĝo

Kie estas ĝi nun?

Ĝi ne estis la ruĝo de fajro

Sed de morta folio en aŭtun'

Mi nur volis komponi

Etan kanton al ŝi

Sed ĉi-nokte la vortoj fariĝas

Stultaĵoj aŭ ironi'

Kaj se vi ne kontraŭas

Tiam ĉesas mi nun

Kaj atendos por nova okazo

Je la leviĝ' de la lun'…

Je la leviĝ' de la lun'…

Il fait noir dehors maintenant

La bougie scintille à l'intérieur

Et les images traversent le cerveau

Tenez-vous sur une table à bouteilles

je navigue sans réfléchir

A travers un vieux journal

Et ce soir je m'ennuie définitivement

Dans le calme profond

Pourquoi est-elle toujours portée disparue ?

je ne veux plus d'elle

Pourquoi est-ce que je continue d'entendre la voix

Même dans le chaos et le bruit ?

Et le rouge me manque

Où est-il maintenant ?

Ce n'était pas le rouge du feu

Mais d'une feuille morte en automne

je voulais juste composer

Une petite chanson pour elle

Mais ce soir les mots se réalisent

Stupidité ou ironie '

Et si ça ne te dérange pas

Alors j'arrête maintenant

Et attendre une nouvelle opportunité

Au lever de la lune…

Au lever de la lune…