Traffic - Miuosh, Piotr Rogucki

Przeklinam kolejny dzień życia

Gdy ekranu dotykam, gnijąc w korkach

Miejsca, w których zazwyczaj

Na ulicach kipi korporacji orgazm

Nie widać nas przez okna

Okna wież ze szkła i stali

Tacy jak ja i ty są nikim —

My to ci zbyt inni i ci zbyt mali

Ich świat się przewlekle chwali tym

Co wiecznie odpycha mnie od nich

Stoję nieprzytomny, gdy

Masy wyścig mija mój popluty chodnik

Podobno do siebie, jak nigdy wcześniej

Dwa tryby w tym miejskim bezsensie…

Miałem szczęście być tu i pisać

Nie widząc nic z tego, co dzisiaj, nareszcie…

Bogaci najgorszych dzielnic

Margines z amnezją na weekend

Miałem być lepszy, ważniejszy…

Czym się różnię, grzebiąc w tym syfie?

Życie… ulice mają plany, nie dają mapy

Wszyscy mamy to samo w głowach

Każdy z tym gdzie indziej trafi…

Traffic

Trzeba się nauczyć oddychać na zapas

Jak kleszcze… jak kleszcze…

Przechowywać w płucach do ostatniej chwili

Powietrze… powietrze…

Deszcz tnie jak jebnięty już

Trzecią godzinę, ogarnia mnie wkurw

Mam puls wyższy niż empatię

I znane uczucie, że znowu coś tracę, spójrz…

Noc ich wypluła pod galop świtu

Tyle lat każdy walczył o tytuł

Matka ze wstydu by padła —

Nic bardziej nie oszukuje niż prawda…

Ruch znowu mnie spowalnia

Światła ostrzą sekundy

Chcę biec z nimi za zapachem krwi —

Toczący pianę i dumny

Spójrz w nich jak ja

Gdybym tylko umiał coś nagrać…

Jak klony, każdy zniszczony

Czasem ktoś to lepiej ogarnia

Anarchia popycha mnie też tam

Dziwne miejsca w najgorszą porę

Zawsze chciałem normalność przestać

Niczego się bardziej nie boję

Biorą, co swoje… Zza szkła dla nich jestem jak nic

Miliony jest takich…

Muszę być jak oni, skoro muszę być…

Traffic

Trzeba się nauczyć oddychać na zapas

Jak kleszcze… jak kleszcze…

Przechowywać w płucach do ostatniej chwili

Powietrze… powietrze…

Je maudis un autre jour de ma vie

Quand je touche l'écran, pourrissant dans les embouteillages

Les endroits où j'ai l'habitude

Les rues sont pleines d'orgasmes

Nous ne pouvons pas être vus à travers les fenêtres

Les fenêtres des tours de verre et d'acier

Les gens comme vous et moi ne sont personne -

Nous sommes trop différents et trop petits

Leur monde s'en vante de façon chronique

Qui ne cesse de m'éloigner d'eux

Je reste inconscient quand

La course de masse passe mon trottoir déchiré

Apparemment à lui-même comme jamais auparavant

Deux modes dans ce non-sens urbain...

J'ai eu la chance d'être ici et d'écrire

Ne rien voir d'aujourd'hui, enfin...

Riche dans les pires quartiers

Marge d'amnésie pour le week-end

J'étais censé être meilleur, plus important...

Comment est-ce que je fouille dans cette merde ?

La vie… les rues ont des plans, elles ne donnent pas de carte

On a tous la même chose dans la tête

Chacun d'eux ira ailleurs...

Trafic

Il faut apprendre à respirer à l'avance

Comme les tiques... comme les tiques...

Garder dans les poumons jusqu'à la dernière minute

Air...air...

La pluie coupe déjà comme de la baise

La troisième heure, je m'énerve

J'ai un pouls supérieur à l'empathie

Et le sentiment familier que je perds encore quelque chose, regarde...

La nuit les a recrachés au galop de l'aube

Tout le monde se bat pour le titre depuis tant d'années

Mère de honte tomberait -

Rien ne triche plus que la vérité...

Le mouvement me ralentit à nouveau

Les lumières aiguisent les secondes

Je veux courir avec eux après l'odeur du sang -

Mousseux et fier

Regardez-les comme moi

Si seulement je pouvais enregistrer quelque chose...

Comme des clones, chacun est détruit

Parfois, quelqu'un peut mieux le comprendre

L'anarchie m'y pousse aussi

Des endroits étranges au pire moment

J'ai toujours voulu quitter la normalité

Je n'ai plus peur de rien

Ils prennent ce qu'ils ont… Pour eux je ne ressemble à rien derrière une vitre

Il y en a des millions comme ça...

Je dois être comme eux si je dois être...

Trafic

Il faut apprendre à respirer à l'avance

Comme les tiques... comme les tiques...

Garder dans les poumons jusqu'à la dernière minute

Air...air...