Dele Khosh Bavar - Shohreh

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

برای دفتر شعرم کلام تازه بودی تو

برای اوج آوازم یه هم آوازه بودی تو

ولی افسوس که این احساس فقط در سینه ی من بود

نفهمیدم که دست دوست سلاح تیز دشمن بود

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

برای دفتر شعرم کلام تازه بودی تو

برای اوج آوازم یه هم آوازه بودی تو

ولی افسوس که این احساس فقط در سینه ی من بود

نفهمیدم که دست دوست سلاح تیز دشمن بود

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

Il y a encore des empreintes digitales sur les feuilles des fleurs

Le vase qui est toujours frais dans cette maison

Je vois toujours ta photo de réveil dans le cadre froid de mes yeux

Tu n'es pas, ta voix est comme une ombre avec moi

Pourtant, le hibou solitaire ne pleure ni ne chante

Je crois qu'il te connaît comme s'il était de retour

Tu étais un nouveau mot pour mon livre de poésie

Au sommet de mon chant, tu étais mon partenaire de chant

Mais hélas, ce sentiment n'était que dans ma poitrine

Je n'ai pas compris que la main de l'ami était l'arme tranchante de l'ennemi

Pourtant, le hibou solitaire ne pleure ni ne chante

Je crois qu'il te connaît comme s'il était de retour

Il y a encore des empreintes digitales sur les feuilles des fleurs

Le vase qui est toujours frais dans cette maison

Je vois toujours ta photo de réveil dans le cadre froid de mes yeux

Tu n'es pas, ta voix est comme une ombre avec moi

Pourtant, le hibou solitaire ne pleure ni ne chante

Je crois qu'il te connaît comme s'il était de retour

Tu étais un nouveau mot pour mon livre de poésie

Au sommet de mon chant, tu étais mon partenaire de chant

Mais hélas, ce sentiment n'était que dans ma poitrine

Je n'ai pas compris que la main de l'ami était l'arme tranchante de l'ennemi

Pourtant, le hibou solitaire ne pleure ni ne chante

Je crois qu'il te connaît comme s'il était de retour

Il y a encore des empreintes digitales sur les feuilles des fleurs

Le vase qui est toujours frais dans cette maison

Je vois toujours ta photo de réveil dans le cadre froid de mes yeux

Tu n'es pas, ta voix est comme une ombre avec moi

Pourtant, le hibou solitaire ne pleure ni ne chante

Je crois qu'il te connaît comme s'il était de retour