Avareh - Siavash Ghomayshi

سفر ها رفتم و اما ، دلم راضی نشد هرگز

پاهام میرفتن این راه و دلم راضی نشد هرگز

نشد قانع که تنهایی، توو کنج غصه می سوزه

میره آروم یک گوشه ، می مونه تا که می پوسه

دلم موند و حواسم رفت پی این راه طولانی

همش غرق خودم بودم تو این دریای طوفانی

منو می برد تنهایی، دلم هی دور تر میشد

همه دلتنگیام انگار، فقط هی بیشتر میشد

دلم موند و خودم پوسید ته مرداب دلتنگی

همش حبس خودم بودم، یه چار دیواری سنگی

یه زندونی یه آواره، که تقدیرش خیابونه

یه چشم انداز تلخی که تا میبینی زمستونه

دلم موند و حواسم رفت پی این راه طولانی

همش غرق خودم بودم تو این دریای طوفانی

منو می برد تنهایی، دلم هی دور تر میشد

همه دلتنگیام انگار، فقط هی بیشتر میشد

دلم موند و خودم پوسید ته مرداب دلتنگی

همش حبس خودم بودم، یه چار دیواری سنگی

یه زندونی یه آواره، که تقدیرش خیابونه

یه چشم انداز تلخی که تا میبینی زمستونه

J'ai fait des voyages, mais je n'ai jamais été satisfait

Mes pieds sont allés dans cette direction et je n'ai jamais été satisfait

Il n'était pas convaincu que la solitude brûle dans le coin du chagrin

Va lentement dans un coin, reste jusqu'à ce qu'il pourrisse

Mon cœur est resté et mon attention a suivi ce long chemin

Je me noyais dans cette mer orageuse

Ça me prend seul, mon cœur s'éloignait

Toute ma nostalgie semblait augmenter

Mon cœur est resté et j'ai pourri au fond du marais de la nostalgie

J'étais tout mon propre prisonnier, quatre murs de pierre

Un prisonnier est un déplacé, dont le destin est la rue

Un paysage amer que l'on peut voir jusqu'à l'hiver

Mon cœur est resté et mon attention a suivi ce long chemin

Je me noyais dans cette mer orageuse

Ça me prend seul, mon cœur s'éloignait

Toute ma nostalgie semblait augmenter

Mon cœur est resté et j'ai pourri au fond du marais de la nostalgie

J'étais tout mon propre prisonnier, quatre murs de pierre

Un prisonnier est un déplacé, dont le destin est la rue

Un paysage amer que l'on peut voir jusqu'à l'hiver