Flugufrelsarinn - Sigur Rós

Hamagangur, ég þusti niður að læknum, bjargvættur.

ég gerði skip tilbúið og fór með litla bæn því ég var hræddur.

sólin skein og lækurinn seytlaði.

sóley — sóley flugurnar drepast.

en í dag á ég að bjarga sem flestum flugum.

með spotta í skip ég er með í hvorri hendi — ákveðinn.

ég kasta þeim út í hylinn og reyni að hala flugurnar inn áður en seiðin ná til

þar sem þær berjast við strauminn og vatnið.

þannig líður dagurinn.

sjálfur kominn um borð, var farinn að berjast við bæjarlækinn sem hafði þegar

deytt svo margar.

ég næ ekki andanum og þyngist við hverja öldu.

mér vantar kraftaverk því ég er að drukkna syndir.

ég reyni að komast um borð.

ég dreg í land og bjarga því sjálfum mér aftur á bakkann.

á heitan stein ég legg mig og læt mig þorna aftur.

ég kasta mér út í hylinn og reyni að hala flugurnar inn áður en seiðin ná til

þeirra þar sem þær berjast við strauminn og vatnið.

gustur, allur rennblautur.

frakkur finnur hvernig báturinn er kominn og mesta straumnum og landið smám

saman nálgaðist.

hann er bæði um borð í sjó og landi bjargandi flugunum sem farast hér.

þó sér í lagi sjálfum sér.

eilíft stríð og hvergi friður.

en það verður einhver að fórna sér.

dagarnir eru langir.

Hamagungur, je me suis précipité vers le ruisseau, sauveur.

J'ai préparé un bateau et dit une petite prière parce que j'avais peur.

le soleil brillait et le ruisseau coulait.

sóley – les mouches sóley sont tuées.

mais aujourd'hui je dois sauver le plus de mouches possible.

avec des moqueurs dans les navires avec qui je suis dans chaque main - déterminé.

Je les jette dans le trou et j'essaie d'attirer les mouches avant que les alevins n'atteignent

où ils combattent le courant et l'eau.

ainsi va la journée.

lui-même à bord, avait commencé à se battre avec le ruisseau de la ville qui avait déjà

tant de morts.

Je ne peux pas reprendre mon souffle et devenir plus lourd à chaque vague.

J'ai besoin d'un miracle parce que je me noie dans les péchés.

j'essaie de monter à bord.

Je débarque et me sauve à la banque.

sur une pierre chaude je m'allonge et me laisse sécher à nouveau.

Je me jette dans le trou et j'essaie d'attirer les mouches avant que les alevins n'atteignent

d'eux alors qu'ils combattent le courant et l'eau.

rafale, tout trempé.

le manteau sent l'arrivée du bateau et le courant le plus fort et la terre progressivement

approchés ensemble.

il est à la fois à bord en mer et à terre pour sauver les mouches qui périssent ici.

cependant bien lui-même.

guerre éternelle et pas de paix.

mais quelqu'un doit faire un sacrifice.

les journées sont longues.