Sarab - Sina Sarlak

من از کویر میخواستم، مواظبِ گل باشه

بارون شه تا یه ذره، رنگ و روی گل وا شه

گلو دادم به عشقِ، بهار و بویِ بارون

پژمرده شد چون اینجا، تموم نشد تابستون

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

پَر پَر شد از تنهایی، کسی دلتنگش نشد

جز بی کسی هیچکسی، همراه دردش نشد

شکستنش ساده بود، راحت با یه اشاره

آرزویِ گل این بود، یه کم بارون بباره

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

J'ai demandé au désert de faire attention aux fleurs

Il pleut jusqu'à ce qu'une particule se colore et tombe sur la fleur

Je me suis étouffé avec l'amour, le printemps et l'odeur de la pluie

Il s'est desséché car ici, l'été n'est pas fini

Le soleil vif et impitoyable riait de sa gentillesse

Il a couru et c'était un mirage, sa jeunesse était finie

Ne laissez pas ce sol méchant prendre racine

Kavir était l'ennemi avec des fleurs, il a fait quelque chose pour mourir

Rempli de solitude, personne ne l'a manqué

Personne ne souffrait sauf sans personne

C'était facile à casser, facile avec un indice

La fleur souhaitait qu'il pleuve un peu

Le soleil vif et impitoyable riait de sa gentillesse

Il a couru et c'était un mirage, sa jeunesse était finie

Ne laissez pas ce sol méchant prendre racine

Kavir était l'ennemi avec des fleurs, il a fait quelque chose pour mourir