Ei við munum iðrast - Sólstafir

Eigi við munum iðrast

Ykkur við munum ei þóknast

Fortíðarinnar við munum hefna

Hvað það er mun ég ei nefna

Því forna við höldum við

Trúnni, hinum heiðna sið

Fortíðin er ei grafin, heldur geymd

Fyrr eða síðar þið fáið ykkar eymd

Þið sem kallið ykkur hina góðu

Voruð í raun hinir óðu

Lifið svo í þessari hræsnu trú

Blind sem mynd

Fyrir þetta þið munuð líða

Önnur þúsund ár bíða

Allt var brotið og brennt

Rifið og skemmt

Lítið á ykkur sem æðri

Lítið bara í eigin barm

Nous ne nous repentirons pas

Nous ne vous plairons pas

Le passé nous vengerons

Qu'est-ce que je ne mentionnerai pas

L'ancien que nous tenons

La foi, la coutume païenne

Le passé n'est pas enterré, mais stocké

Tôt ou tard tu auras ta misère

Vous qui vous appelez les bons

Étaient vraiment l'ode

Alors vis dans cette religion hypocrite

Aveugle comme une image

Pour cela tu souffriras

Encore mille ans attendent

Tout était cassé et brûlé

Déchiré et abîmé

Considérez-vous comme supérieur

Regarde juste ton propre sein