Sanrı - Zakkum

Gün yeni doğarken odanın balkonuna

Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarna

Birkaç saat daha var sislerin çoğalmasına

Bakir telaşlar için insanların uyanmasına

Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun

Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun…

Çöpleri karıştıran sokak köpekleri gibi

Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişte ki günleri

Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına

Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla

Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla

Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana…

Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak

Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak

Sur le balcon de la chambre au lever du soleil

Le premier café du matin remplit tes joues

Encore quelques heures jusqu'à ce que les brumes se lèvent

Pour que l'agitation vierge réveille les gens

Comme tous les matins d'Ankara, tu as peut-être un peu froid

Mais de toute façon, tu aimes avoir froid longtemps…

Comme des chiens errants qui fouillent

Tu gâches les jours passés sans t'en apercevoir

Ton enfance grimpe silencieusement sur tes genoux

Elle sourit comme ça avec ses cheveux bouclés

C'est comme s'il ressemblait à ton père, avec sa posture tranquille

Et cela vous rappelle combien vous manquez…

Comme tu es belle, la vie est encore nue

Rien n'est intact, les jours sont des balançoires