Сьнег - Андрей Макаревич

Сьнег.

Горад губляе зрок.

Крок

У змрок ад сьвятла, і зноў

Колер, як белы сьнег.

Горад твой

Стаў караблём,

Лёдам забраны ў палон.

Ты

Ведаеш пэўна як

Сьнег

Нам пакідае знак.

Ён робіць заўсёды так,

І горад твой,

Сонцам сагрэты,

Плыве па вясновай вадзе.

Але

Ці дадзена нам зразумець,

Каму

Дзячыць за цеплыню,

Што зводзіць няспынна сьнег.

Сто доўгіх дзён

Мацнейшым быў ён,

І раптам зьнікае за пяць

Цёплых дзён.

Neiger.

La ville perd la vue.

Étape

Dans l'obscurité de la lumière, et encore

Couleur comme neige blanche.

Ta ville

Devenu un navire,

Il a été fait prisonnier par les glaces.

Tu

Vous savez avec certitude comment

Neiger

Cela nous marque.

Il le fait toujours

Et ta ville,

Chauffé par le soleil,

Flotte sur l'eau de source.

Mais

Sommes-nous donnés pour comprendre

À qui

Merci pour la chaleur,

Cela apporte de la neige incessante.

Cent longs jours

Il était plus fort,

Et disparaît soudain en cinq

Journées chaudes.