Mizerna Cicha - Anna Maria Jopek

Mizerna, cicha, stajenka licha,

Pełna niebieskiej chwały.

Oto leżący, na sianku śpiący

O promieniach Jezus mały.

Nad nim anieli w locie stanęli

I pochyleni klęczą

Z włosy złotymi, z skrzydłami białymi,

Pod malowaną tęczą.

Wielkie zdziwienie: wszelkie stworzenie

Cały świat orzeźiony;

Mądrość Mądrości, Światłość Światłości,

Bóg — człowiek tu wcielony!

I oto mnodzy, ludzie ubodzy

Radzi oglądać Pana,

Pełni natchnienia, pełni zdziwienia

Upadli na kolana.

Oto Maryja, czysta lilija,

Przy niej staruszek drżący

Stoją przed nami, przed pastuszkami

Tacy uśmiechający.

Pauvre, tranquille, pauvre écurie,

Plein de gloire céleste.

Ici est allongé, dormant dans le foin

Petit Jésus sur les rayons.

Au-dessus de lui, les anges se sont arrêtés en vol

Et, courbés, ils s'agenouillent

Aux cheveux d'or, aux ailes blanches,

Sous un arc-en-ciel peint.

Grande surprise : chaque créature

Monde entier rafraîchi;

Sagesse de Sagesse, Lumière de Lumière,

Dieu - homme incarné ici !

Voici beaucoup de pauvres

Elle conseille de veiller sur le Seigneur,

Plein d'inspiration, plein d'étonnement

Ils tombèrent à genoux.

Voici Marie, un pur lys,

A côté d'elle, le vieil homme tremblant

Ils se tiennent devant nous, devant les petits bergers

Tellement souriant.