Niebo - Anna Maria Jopek

Niebo.

Wierzę w Niebo.

Ono jest.

Byłam tam nie raz.

Potrzebę błękitnego zna wielu z nas.

Wielkie Niebo, czyste Niebo,

Jasny dach naszych ciemnych spraw.

Osłaniaj nas od złego, od lęku zbaw.

Myśli moje, myśli niespokojne nawet w snach

Niech żalu i zawiści nie przynoszą

Próbuję zmienić je w zachwytu krzyk,

W zdumienie, że jestem jeszcze chwilę.

A Niebo, wieczne Niebo

Jeśli jest sumą naszych dusz,

To blisko nam do niego.

Tuż tuż.

Ciel.

Je crois au paradis.

Il est.

J'y suis allé plus d'une fois.

Beaucoup d'entre nous connaissent le besoin de bleu.

Grand ciel, clair ciel,

Le toit lumineux de nos sombres affaires.

Protège-nous du mal, sauve-nous de la peur.

Mes pensées, pensées agitées même dans les rêves

Ne laissez pas le regret et l'envie vous apporter

J'essaie de les transformer en un cri de joie,

Dans l'étonnement que je suis encore un moment.

Et le Ciel, le Ciel éternel

Si c'est la somme de nos âmes,

C'est près de lui.

Presque là.