Gonię Zachód Słońca - Dogas, GPD

Życie wywiera na nas zbyt dużą presję

Zbyt wielu ziomów pije dzisiaj, ma depresję

Zamykam sesję, idę na przód

Wróciłem z Ameryki, Afryki — łapię nastrój

Płynę na statku w przestrzeni dźwięku

Czuję niepokój na tej pustyni zamętu

Kapelusz lęku, różowe okulary

Ta niepewność pcha mnie na przód, chcę widzieć same zmiany

Mgła w oddali, ciemność za plecami

Nie widzę drogi, zostawiam ślady krokami

Oceanami żeglowałem po rozdrożach

Karmiony marzeniami, zapatrzony w polarnych zorzach

Mam zapałkę w ręku, oby wznieciła pożar

Za zimny świat, ledwo trzymam się na nogach

Odnajdę księgę prawd, jeśli tylko zdołam

Siła gwiazd, słoneczny wiatr, niczego mi nie szkoda

Gonię zachód słońca, dążę do zmian

Biorę co mi los da, mam własny plan

Dawne żale zakopałem, nie będę sam

Odnajdę nas w konstelacji gwiazd

Spacer emocji pod wodospadem zmysłów

Nie mogę się uwolnić od życiowych aforyzmów

Mam życie jak z filmu, powiedział mi znajomy

Dla nich pewnie komedia, dla mnie dramat pierwszej wody;

«Nic śmiesznego»

Choć wszyscy boki zrywać

Widziałem jak umiera pasja, schowałem ją wśród sylab

Jak w czasie wojny Żyda pod podłogą, marzenia trzymam

I czekam tylko na to, żeby deski wyrwać

Mea culpa, moja wina, gdy dawne czasy wspominam

Te głupoty za szczyla, nikt nie wiedział, ile warta jest chwila

Za dużo inni pamiętają, za dużo ja zapominam

Za krótko bliscy zostają, kiedy pragniemy ich trzymać

A to, że sny się spełniają znamy z koszmaru życia

Dragi mi nie pomagają, potrzebna mi jest cisza

Lecz kiedy myśli mi krzyczą w głowie jak mandragora

Nieważne co mi powiesz, idę w kierunku słońca

Gonię zachód słońca, dążę do zmian

Biorę co mi los da, mam własny plan

Dawne żale zakopałem, nie będę sam

Odnajdę nas w konstelacji gwiazd

La vie nous met trop de pression

Trop de potes boivent aujourd'hui, ils sont déprimés

Je ferme la session, j'avance

Je suis revenu d'Amérique, d'Afrique - je suis d'humeur

Je navigue sur un bateau dans l'espace du son

Je me sens mal à l'aise dans ce désert de confusion

Chapeau de peur, lunettes roses

Cette incertitude me pousse en avant, je ne veux voir que des changements

Brouillard au loin, obscurité derrière

Je ne vois pas la route, je laisse des empreintes

J'ai navigué sur les océans à la croisée des chemins

Nourris de rêves, fixant les aurores boréales

J'ai une allumette dans la main, puisse-t-elle déclencher un incendie

Pour un monde froid, je peux à peine me tenir debout

Je trouverai le livre des vérités si je peux

La puissance des étoiles, le vent solaire, rien ne me dérange

Je cours après le coucher du soleil, je m'efforce d'obtenir des changements

Je prends ce que le destin me donne, j'ai mon propre plan

J'ai enterré de vieux regrets, je ne serai pas seul

Je nous trouverai dans la constellation d'étoiles

Une promenade d'émotions sous la cascade des sens

Je ne peux pas me libérer des aphorismes de la vie

J'ai une vie comme un film, un ami m'a dit

Une comédie pour eux, un drame pour moi ;

"Rien de drôle"

Bien que tout le monde rompe les côtés

J'ai vu la passion mourir, je l'ai cachée parmi les syllabes

Comme pendant la guerre d'un juif sous le plancher, je garde mes rêves

Et j'attends juste que les planches soient retirées

Mea culpa, ma faute quand je me remémore le bon vieux temps

Il a pissé ces choses stupides, personne ne savait combien valait un moment

Trop d'autres se souviennent, trop j'oublie

Les proches restent trop courts quand on veut les tenir

Et nous savons que les rêves deviennent réalité du cauchemar de la vie

Les drogues ne m'aident pas, j'ai besoin de silence

Mais quand mes pensées crient dans ma tête comme une mandragore

Peu importe ce que tu me dis, je vais vers le soleil

Je cours après le coucher du soleil, je m'efforce d'obtenir des changements

Je prends ce que le destin me donne, j'ai mon propre plan

J'ai enterré de vieux regrets, je ne serai pas seul

Je nous trouverai dans la constellation d'étoiles