Derakht - Ebi

توی تنهایی یک دشت بزرگ

که مث غربت شب بی انتهاست

یه درخت تن‌سیاه سربلند

آخرین درخت سبز سرپاست

رو تنش زخمه ولی زخم تبر

نه یه قلب تیرخورده نه یه اسم

شاخه‌هاش پر از پر پرنده‌هاست

کندوی پاک دخیل و طلسم

چه پرنده‌ها که تو جاده‌ی کوچ

مهمون سفره‌سبز اون شدن

چه مسافرا که زیر چتر اون

به تن خستگیشون تبر زدن

تا یه روز تو اومدی بی خستگی

با یه خورجین قدیمیه قشنگ

با تو نه سبزه نه آیینه بود نه آب

یه تبر بود با تو با اهرم سنگ

اون درخت سربلند پر غرور

که سرش داره به خورشید میرسه منم منم

اون درخت تن سپرده به تبر

که واسه پرنده‌ها دلواپسه منم منم

من صدای سبز خاک سربی‌ام

صدایی که خنجرش رو به خداست

صدایی که توی بهت شب دشت

نعره‌ای نیست ولی اوج یک صداست

رقص دست نرمت ای تبر به دست

با هجوم تبر گشنه و سخت

آخرین تصویر تلخ بودنه

توی ذهن سبز آخرین درخت

حالا تو شمارش ثانیه‌ها

کوبه‌های بی‌امون تبره

تبری که دشمن همیشه‌ی

این درخت محکم و تناوره

من به فکر خستگی‌های پر پرنده‌هام

تو بزن تبر بزن

من به فکر غربت مسافرهام

آخرین ضربه رو محکمتر بزن

Seul dans une grande plaine

Qui est comme le sans-abrisme d'une nuit sans fin

Un grand arbre noir

Le dernier arbre vert se dresse

Tension de la plaie mais blessure à la hache

Pas un coup de cœur, pas un nom

Ses branches sont pleines d'oiseaux

Nettoyer la ruche impliquée et épeler

Quels oiseaux migrent sur la route

Devenir invité de la table verte

Quels passagers sous ce parapluie

Axant leurs corps fatigués

Jusqu'au jour où tu es venu sans fatigue

Avec un beau vieux sac à main

Il n'y avait pas de verdure, pas de miroir, pas d'eau avec toi

Il y avait une hache avec toi avec un levier en pierre

Cet arbre fier

J'ai la tête tendue vers le soleil

Cet arbre est laissé à la hache

Je m'inquiète pour les oiseaux

Je suis le son vert de la poussière de plomb

Une voix avec son poignard face à Dieu

Le son qui t'est tombé dessus la nuit

Ce n'est pas un cri, mais c'est le sommet d'un son

Danse douce avec une hache à la main

Avec l'assaut d'une hache tranchante et dure

La dernière image est amère

Dans l'esprit vert du dernier arbre

Maintenant tu comptes les secondes

Kobehaye Biyamon Tabreh

Une hache qui est toujours l'ennemi

Cet arbre est fort et fort

Je pense aux aliments pour oiseaux

Vous frappez la hache

Je pense rentrer chez moi

Frappez le dernier coup plus fort