Obłok - Edyta Gorniak

Czasem są takie dni, kiedy smutek szepcze

Nie ma też w sercu mym ulubionych fraz

W takie dni modlitw mych wiatr unosić nie chce

W myślach i w oczach tkwi przyczajony strach

Lecz nagle ktoś mój uchwycił wzrok, zostaliśmy

Sami

I uśmiechnął się jak nie robi tego nikt

A oczom, co często szare są i okryte łzami

Oddal blask i jak lekki obłok znikł

A tak bardzo…

Wyśpiewać chcę

Na palcach wytańczyć chcę

Me serce jak dziecka śmiech radością pełne

I cale miłością drży

Chcę oddać to, co w nim tkwi

Więc proszę ciesz się ze mną chociaż dziś

Tak bardzo

Wyśpiewać chcę

Na palcach wytańczyć chcę

Nie będzie juz smutku cień oplatał szczęścia

Przede mną słoneczne dni

Chcę dzielić tę radość z kimś

Więc proszę ciesz się ze mną chociaż Ty

Mija czas w kroplach dni pod zasłona deszczu

A mój płaszcz chłodu serc nie odpędzi znów

Czasem brak tylu sił, by ten smutek przemóc

Nawet sny płaczą, bo w wyobraźni wiele luk

Lecz nagle ktoś mój uchwycił wzrok, zostaliśmy

Sami…

Parfois il y a des jours où la tristesse chuchote

Il n'y a pas non plus de phrases préférées dans mon cœur

En ces jours de prière, le vent ne veut pas emporter mon vent

Il y a de la peur dans mon esprit et mes yeux

Mais soudain quelqu'un a attiré mon attention, nous sommes restés

Eux-mêmes

Et il a souri comme personne ne le fait

Et les yeux souvent gris et couverts de larmes

Supprimer la lueur et a disparu comme un léger nuage

Et tellement...

je veux chanter

Je veux danser sur mes doigts

Mon cœur est comme le rire d'un enfant avec joie

Et il tremble d'amour

Je veux rendre ce qu'il y a dedans

Alors s'il te plaît profite avec moi aujourd'hui

Alors

je veux chanter

Je veux danser sur mes doigts

Il n'y aura plus de tristesse, une ombre enlacée de bonheur

Il y a des jours ensoleillés devant moi

Je veux partager cette joie avec quelqu'un

Alors s'il te plaît profite avec moi au moins toi

Le temps passe dans les gouttes des jours sous le voile de la pluie

Et mon manteau de cœurs froids ne partira plus

Parfois il n'y a pas assez de force pour surmonter cette tristesse

Même les rêves pleurent, car il y a beaucoup de lacunes dans l'imagination

Mais soudain quelqu'un a attiré mon attention, nous sommes restés

Eux-mêmes…