Parastoohaye Khaste - Faramarz Aslani

ای پرستوهای خسته

که قبار هر سفر

به بال هایتون نشسته

آیا هنوز هم میگذرید

ز شهری که زمونه

به رویم دراشو بسته؟

آهای کبوترهای غمگین

که نیرنگ آسمون

کرده بالاتونو سنگین

آیا هنوز هم مینشینید

به بامی که زمونه

سرنگون کرده به پایین؟

من همیشه دلم میخواست چراغونی

به جز اشکم نیومد به مهمونی

دل، سر و پرده غم های زمونه ست

پرستوی تنم، بی آشیونه ست

ای کوچه های دماوند

که کودکی های من

از شما خاطره ها دارند

آیا هنوز هم میگسترید

به دشتی که برایم

در آن خاطره میکارند؟

من همیشه دلم میخواست چراغونی

به جز اشکم نیومد به مهمونی

دل، سر و پرده غم های زمونه ست

پرستوی تنم، بی آشیونه ست

ای پرستوهای خسته

که قبار هر سفر

به بال هایتون نشسته

آیا هنوز هم میگذرید

ز شهری که زمونه

به رویم دراشو بسته؟

O hirondelles fatiguées

C'est la tombe de chaque voyage

Assis sur les ailes de Hayton

Vous passez toujours ?

De la ville où j'habite

La porte nous est-elle fermée ?

Oh tristes pigeons

Ce truc du ciel

Tu as alourdi tes hauteurs

Êtes-vous toujours assis ?

Au toit qui est

Renversé ?

J'ai toujours voulu une lumière

Je ne suis pas venu à la fête sauf pour mes larmes

Le cœur est la tête et le rideau de nos peines

Mon hirondelle de corps est sans abri

O ruelles de Damavand

Que Mes Enfants

Ils ont des souvenirs de toi

Êtes-vous toujours en expansion ?

À la plaine que pour moi

Est-ce qu'ils plantent dans cette mémoire?

J'ai toujours voulu une lumière

Je ne suis pas venu à la fête sauf pour mes larmes

Le cœur est la tête et le rideau de nos peines

Mon hirondelle de corps est sans abri

O hirondelles fatiguées

C'est la tombe de chaque voyage

Assis sur les ailes de Hayton

Vous passez toujours ?

De la ville où j'habite

La porte nous est-elle fermée ?