Zo M' Afta Pou Agapisame - Giannis Ploutarhos

Μες στο πλήθος ξαφνικά χθες αργά το βράδυ

Με την άκρη του ματιού σε είδα να περνάς

Η μορφή σου μια κραυγή μέσα στο σκοτάδι

Κι ένας κόμπος στον λαιμό που με ξεπερνάς

Έφυγες κι εγώ ζω μ' αυτά που αγαπήσαμε

Τόσα «σ' αγαπώ» κι ούτε ένα δεν κρατήσαμε

Έπιασε βροχή άγρια χαράματα

Είπα «δεν μπορεί»

Κι έβαλα τα κλάματα

Δεν περίμενα ποτέ να σε δω μπροστά μου

Σ' ένα σύμπαν άσχετο βρέθηκα να ζω

Πήγα κάτι να σου πω κι ήσουν η σκιά

«Πάντα», μου ψιθύριζες, «θα σ' ακολουθώ»

Έφυγες κι εγώ ζω μ' αυτά που αγαπήσαμε

Τόσα «σ' αγαπώ» κι ούτε ένα δεν κρατήσαμε

Έπιασε βροχή άγρια χαράματα

Είπα «δεν μπορεί»

Κι έβαλα τα κλάματα

Dans la foule soudainement tard hier soir

Du coin de l'oeil je t'ai vu passer

Ta forme est un cri dans le noir

Et un nœud dans le cou que tu m'as vaincu

Tu es parti et je vis avec ce que nous avons aimé

On a gardé tant de "je t'aime" et pas un seul

Il a plu sauvagement à l'aube

J'ai dit "ne peux pas"

Et j'ai pleuré

Je ne m'attendais pas à te voir devant moi

Je me suis retrouvé à vivre dans un univers non pertinent

Je suis allé te dire quelque chose et tu étais l'ombre

"Toujours", tu m'as chuchoté, "je te suivrai"

Tu es parti et je vis avec ce que nous avons aimé

On a gardé tant de "je t'aime" et pas un seul

Il a plu sauvagement à l'aube

J'ai dit "ne peux pas"

Et j'ai pleuré