Talagh - Googoosh

بشنو، هم سفر من

از این قصه ی تلخ، راه دشوار

ای تو تک چراغ این شب تار

این که گذشتن از کنار قصه ها نیست

این که یه تصویر از سقوط آدما نیست

ما بی تفاوت به تماشا ننشستیم

ما خود دردیم، این نگاهی گذرا نیست

سفر چه تلخه در امتداد اندوه

حس کردن مرگ لحظه ی ویرانی کوه

هم پای هر بغض شکستن و چکیدن

از درد غربت بی صدا فریاد کشیدن

بشنو، هم سفر من

با هم رهسپار راه دردیم

با هم لحظه ها را گریه کردیم

ما در صدای بی صدای گریه سوختیم

ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختیم

از مخمل درد به تن عشق جامه دوختیم

تا عجز خود را با هم و بی هم شناختیم

تنهایی رفتیم به عجز خود رسیدیم

با هم دوباره زهر تنهایی چشیدیم

شاید در این راه اگر با هم بمانیم

وقت رسیدن شعر خوشبختی بخوانیم

Écoute, mon voyage

De cette histoire amère, le chemin difficile

Tu es la seule lumière de cette nuit sombre

Ce n'est pas passer par des histoires

Ce n'est pas une image de la chute de l'homme

Nous n'avons pas regardé indifféremment

Nous souffrons, ce n'est pas un regard en passant

Quel voyage de merde le long du chagrin

Sentir la mort du moment de la destruction de la montagne

Brisant et dégoulinant au pied de toute haine

Hurlant de douleur à cause de l'itinérance

Écoute, mon voyage

Nous avons marché ensemble

Nous avons pleuré ensemble un moment

Nous avons pleuré d'une voix silencieuse

Nous avons fait une histoire du passage amer du moment

Nous avons cousu des vêtements de velours d'amour à l'amour

Jusqu'à ce que nous connaissions notre impuissance ensemble

Nous sommes allés seuls et avons atteint notre incapacité

Nous avons de nouveau goûté le poison de la solitude ensemble

Peut-être de cette façon si nous restons ensemble

Quand vient le temps de lire le poème du bonheur