De Laatste Twee Der Dapperen - Herman Van Veen

Hij ziet in de kleedkamerspiegel

De jaarringen rond zijn ogen

Als kringen van stenen in een poel

Ze hebben gezien

Maar blijven bezig met niet meer glad te strijken gevoel.

Ze zien Bedrogen

Echtgenoot

De man in de verkeerde reus

De waarheid in het cliché

Hij zeult maar, van theater naar theater

De rol is eeuwig

Het wordt nooit meer later

Alles trekt scheef als in een farce

Armen waaien van hem los in gebaren

Taal gaat wapperen

Barse wanhoop wankelt door de holle hallen van zijn stem.

Slingerende

grootspraak slaat een arm om hem heen:

Hij en hem, de laatste twee der dapperen

Ze hebben gezien

Hij zingt

Hij zingt

Zijn lul verschrompelt

Hoort zijn kloten knarsen

Hij ziet in de kleedkamerspiegel

De jaarringen rond zijn ogen

Als kringen van stenen in een poel

Hij hoort het koken van zijn bloed

Het rusteloze bonken van zijn hart

Alles raast als in een storm

Woorden blijven stokken in zijn strot

Daverende stilte

Elke huisdeur is op slot

God, verkleed als Johnny Walker

Slaat een arm om hem heen

Zijn haar valt uit

Zijn rug trekt krom

Hij vlucht in een viool

Hoort dwars door zijn gekweel

De vogels zingen

Il voit dans le miroir du dressing

Les cernes autour de ses yeux

Comme des cercles de pierres dans une piscine

ils ont vu

Mais restez occupé sans plus vous sentir fatigué.

Ils voient Trompé

Mari

L'homme dans le mauvais géant

La vérité dans le cliché

Il traîne juste, de théâtre en théâtre

Le rôle est éternel

Il ne se fait jamais tard

Tout bascule comme dans une farce

Les bras s'éloignent de lui par gestes

La langue flottera

Un désespoir cruel vacille dans les couloirs creux de sa voix.

balançant

la vantardise met un bras autour de lui:

Lui et lui, les deux derniers des braves

ils ont vu

Il chante

Il chante

Sa bite se ratatine

Écoutez ses boules craquer

Il voit dans le miroir du dressing

Les cernes autour de ses yeux

Comme des cercles de pierres dans une piscine

Il entend son sang bouillir

Le battement incessant de son cœur

Tout fait rage comme dans une tempête

Les mots collent à sa gorge

silence tonitruant

Chaque porte d'entrée est verrouillée

Dieu déguisé en Johnny Walker

met un bras autour de lui

Ses cheveux tombent

Son dos est arqué

Il s'enfuit dans un violon

Entends à travers son gazouillis

Les oiseaux chantent