Kicy Bidy I Bokha - Kayah

Tyle smutków!

Dróg niemało!

Tyle ostrych kamieni w stopy się wbijało!

Ileż koło uszu kul nam przeleciało!

Ile błot!

Jakie deszcze!

Ile krwawych łez jeszcze!

Ile włosów z głów, z warkoczy

rwały nam gałęzie w nocy!

Ach, wielki Boże, któryś jest w niebie,

ratuj nam życie, błagamy Ciebie!

Tyleśmy przeszli bied i niedoli!

Czy nigdy spocząć los nie pozwoli?

Jak ptaki zimą, albo ryby,

kiedy je złowi wędka czyja,

tak strach nas dręczy, zły los zabija.

Niechaj wszyscy Cyganie

przybiegną tu blisko,

jak do lasu, gdzie wielkie ognisko

i gdzie w światłach słonecznych wszystko.

Niechaj na to moje śpiewanie

wszyscy zewsząd się zejdą Cyganie,

żeby słów mych wysłuchać,

odpowiedzieć na nie.

Que de chagrins !

Il y a plusieurs routes !

Il y avait tant de cailloux pointus dans les pieds !

Combien de balles ont volé devant nos oreilles !

Combien de boue !

Quelles pluies !

Combien de sanglantes larmes encore !

Combien de cheveux des têtes, des nattes

ils ont arraché nos branches la nuit !

Ah, grand Dieu qui es aux cieux,

sauvez-nous la vie, nous vous en supplions !

Nous avons traversé tant de pauvreté et de misère !

Le destin ne le laissera-t-il jamais se reposer ?

Comme les oiseaux en hiver ou les poissons,

quand la canne à pêche de quelqu'un l'attrape,

c'est ainsi que la peur nous tourmente, le mauvais sort nous tue.

Laissez tous les gitans

ils viendront en courant tout près

comme dans la forêt, où un grand feu de joie

et où tout est au soleil.

Laisse mon chant pour ça

Les gitans viendront de partout,

entendre mes paroles,

réponds leur.