Ironia Losu - Mor W.A., Wigor Mor W.A., Łyskacz

Od startu zachowana pierwotna forma

Sen Morwa, prosta historia bez zakończenia

O ludziach wywodzących się z podziemia budynków

Zza, których winklów wyłaniają się szeregi postaci

Dalej w stronę skrzyżowania jeszcze więcej braci

Dereniowa Gandzi, ekipa się gromadzi

Swoje życie prowadzi, każdy sobie jakoś radzi na swój sposób

Nie jest łatwo dopóki istnieje ironia ironia losu

Ty nie śpisz wciąż czuwasz, najpierw wodzisz

Swe ofiary, potem zjadasz i wypluwasz

I wszystko od początku, bez litości i wyjątku

Dla nikogo, od zawsze rujnowałaś wszelkie plany

To patent dobrze znany tym, których dosięgnęła

Ręka jej dotkliwa, do przewidzenia niemożliwa

Co jakiś czas się odzywa, zbiera swoje żniwa

Jeszcze nad nie jednym się zaśmieje, bo nie tylko

Biednym wiatr w oczy wieje, tak się dzieje

Że gdy nie ma szans — warto mieć nadzieję

Dla niektórych matkę głupich, ja tego w ten

Sposób nie traktuję, na razie postępuję tak jak czuję

Co moje, od życia egzekwuję, jak misjonarz nie

Nawracam, kijem wody nie zawracam

La forme originale a été conservée depuis le début

Le rêve de Mulberry, une histoire simple sans fin

À propos des personnes venant du sous-sol des bâtiments

De derrière dont les coins émergent des rangées de personnages

Plus loin vers l'intersection, encore plus de frères

Dereniowa Gandzi, l'équipe se rassemble

Il mène sa propre vie, chacun s'en sort à sa façon

Ce n'est pas facile tant qu'il y a ironie ironie du destin

Vous ne dormez pas, vous êtes toujours éveillé, vous dirigez en premier

Vos victimes, puis vous mangez et recrachez

Et tout depuis le début, sans pitié ni exception

Pour personne, tu as toujours ruiné tous les plans

Il s'agit d'un brevet bien connu de ceux à qui il est parvenu

Sa main est douloureuse, impossible à prévoir

De temps en temps il parle, recueille sa moisson

Il n'en rira pas encore, parce que... non seulement

Le vent souffle dans les yeux des pauvres, c'est ce qui arrive

Que quand il n'y a pas de chance, ça vaut la peine d'espérer

Pour certains, la mère des imbéciles, je celui-ci

Je ne traite pas la méthode, pour l'instant j'agis comme je le sens

Ce qui est à moi, je l'impose de la vie, comme un missionnaire ne le fait pas

Je fais demi-tour, je ne fais pas reculer l'eau avec un bâton