Krakowski Spleen - Natalia Przybysz

Chmury wiszą nad miastem

Ciemno i wstać nie mogę

Naciągam głębiej kołdrę

Znikam, kulę się w sobie

Powietrze gęste i lepie

Wilgoć osiada na twarzach

Ptak smętnie siedzi na drzewie

Leniwie pióra wygładza

Poranek przechodzi w południe

Bezwładnie mijają godziny

Czasem zabrzęczy mucha

W sidłach pajęczyny

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x2)

Ulice mgłami spowite

Toną w ślepych kałużach

Przez okno patrzę znużona

Z tęsknotą myślę o burzy

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x3)

Les nuages ​​planent sur la ville

Il fait noir et je ne peux pas me lever

Je tire les couvertures plus profondément

Je disparais, recroquevillé sur moi-même

L'air est épais et meilleur

L'humidité coule sur les visages

L'oiseau se repose tristement dans un arbre

Il lisse paresseusement les plumes

Le matin se transforme en midi

Les heures passent

Parfois une mouche sonnera

Dans le piège des toiles d'araignées

Et le soleil est haut, haut

Il brille aux yeux des pilotes

Chauffe inlassablement

Espaces bleus froids

J'attends que le vent chasse

Rideaux sombres pliés

Alors je représenterai "Once!"

Avec le soleil face à face (x2)

Les rues sont enveloppées de brouillard

Ils se noient dans des flaques aveugles

Fatigué je regarde par la fenêtre

J'aspire à la tempête

Et le soleil est haut, haut

Il brille aux yeux des pilotes

Chauffe inlassablement

Espaces bleus froids

J'attends que le vent chasse

Rideaux sombres pliés

Alors je représenterai "Once!"

Avec le soleil face à face (x3)