Potrzebny Jest na To Czas - PIH

Przeszłość Cie pogrąża, nie pozwól jej na to

Pogódź się ze stratą, nie ma ich już wśród nas

Ta rana się zabliźni, potrzebny jest na to czas

Upór w zwalczaniu przeciwności mam

Miłości nie ma między nami, przeszła nawet złość

Dziś nie jestem sam — odmienny bywa los

Gdy przestanie bić mi serce, funkcjonować mózg

Przykryj dłonią moje zdjęcie, poczujesz życia puls

Zapragniesz mnie z powrotem, łzy spadną na ziemię

Zdusisz w sobie ból, wiesz, znam to pragnienie

Gdy widzę twarze bliskich w tłumie, nie mam czasem siły

Walczę z nimi, nie chce by wspomnienia mnie zabiły

Wiem to kolej rzeczy, zgon i narodziny

Piach parę lat wcześniej, przecięcie pępowiny

Wszystko porasta mchem czasu, widzę coraz mgliściej

Lodowaty wiatr zrywa z drzew ostatnie złote liście

Twoja twarz, śmiech rozchodzi się echem

Mam pięć lat park — na złamanie karku lecę

Niech to będzie wiecznością, nie przeszłością, chwilą

Tak piękne momenty życie nam obrzydziło

Zgniotło, wyssało i wypluło

Proza życia przytłoczyła poezję i czułość

Widzę Ciebie słyszę głos, nie czuję dotyku

Często myślę o tym do bladego świtu

Wyciągam rękę - drzwi się zatrzaskują ciszą

Otwieram je na klatce schody jak ja nic nie słyszą

Znów się czuję sam, obok mnie nie stoi nikt

Przywykłem — przełykam życia cierpki łyk

Piję dalej wodę chociaż studnię zatruło

Dobre wspomnienia tylko życie mi ratują

Kiedy myślę o Tobie to bezsilność znowu czuję

Pisze parę zdań i do Ciebie adresuje

Ty mi nie odpowiesz nie wiem jak się miewasz

Jak mam sobie radzić kiedy żyć się odechciewa?

Słyszę tylko echo gdy do Ciebie dzwonię

Teraz za tą przyjaźń karę przyszło ponieść

Idę jak przez mgłę, Ty znasz moje motywy

Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych

Czemu właśnie teraz mój umysł nie szwankuje

Powiedz jak zapomnieć, powiedz, ja spróbuje

Czasu mi brakuje dawno nie zaznałem snu

Biegnę bez opamiętania aż brakuje tchu

Tracę Ciebie z oczu, Twój obraz się rozmywa

Dziś nie jestem sam — proszę za to wybacz

Znam smak krwi, potu, łez

Z resztą wiesz jak jest kiedy wszystko traci sens

Chcę kogoś osądzić ale to niczyja wina

Nie chcę się pogrążać, nie chcę już wspominać

Nie chcę o tym myśleć i samego siebie zwodzić

Właśnie nadszedł czas żeby z prawdą się pogodzić

Ja wiem kto jest kto, znam umiar w tym wszystkim

Uwagę skupiam na dniu dzisiejszym i na najbliższych

Co do tych słów, weź je za pewnik

Nikt nic nie Ci nie jest krewny, a co do reszty

Poszło w niepamięć bo jeśli coś jest prawdziwe

To nic tego nie złamie nigdy

Poczuj ten ból pragnienia, nie wszystkie są w zasięgu

Tu ktoś nie może przeboleć, że prawda jest po mojej stronie

Nie boję się odezwać tylko nie, chce na tym koniec

Powtarzam się, robię to ostatni raz, szkoda zachodu

Życie zepsuło nas już dawno, dziś oddalam to

Jest mi wszystko jedno, a ty nadal tego nie wiesz

Że zawsze jest potrzebny jaki pretekst

A życie w tym zakresie, żaden limit

Ty mi tu nie udowodnisz nic, bo miłość i przyjaźń dla mnie

To znaczy to samo co żyć mimo różnic charakteru

Staram się w trosce o lepsze jutro

W zaufanym gronie witam nowy dzień

Le passé t'enterre, ne le laisse pas

Acceptez la perte, ils ne sont plus avec nous

Cette blessure va guérir, ça prend du temps

J'ai de l'obstination à combattre l'adversité

Il n'y a pas d'amour entre nous, même la colère est passée

Aujourd'hui, je ne suis pas seul - le destin est différent

Quand mon cœur s'arrête de battre, mon cerveau s'arrête de fonctionner

Couvre ma photo avec ta main, tu sentiras le pouls de la vie

Tu voudras que je revienne, les larmes tomberont au sol

Tu supprimeras la douleur, tu sais, je connais ce désir

Quand je vois les visages d'êtres chers dans la foule, parfois je n'ai plus la force

Je les combats, je ne veux pas que les souvenirs me tuent

Je connais l'ordre des choses, la mort et la naissance

Sable quelques années plus tôt, coupant le cordon ombilical

Tout est envahi par la mousse du temps, j'vois de plus en plus flou

Le vent glacial arrache les dernières feuilles dorées des arbres

Ton visage, le rire résonne

Je suis un parc de cinq ans - je vais me casser le cou

Que ce soit l'éternité, pas le passé, un moment

Ces beaux moments de vie nous dégoûtaient

Il s'est froissé, aspiré et recraché

La prose de la vie a submergé la poésie et la tendresse

Je te vois, j'entends ta voix, je ne me sens pas touché

J'y pense souvent jusqu'à l'aube

Je tends la main - la porte claque avec silence

Je les ouvre dans la cage d'escalier car je n'entends rien

Je me sens à nouveau seul, personne ne se tient à côté de moi

J'y suis habitué - j'avale la gorgée aigre de la vie

Je bois encore de l'eau même si le puits est empoisonné

Les bons souvenirs me sauvent la vie

Quand je pense à toi, je ressens à nouveau l'impuissance

Il écrit quelques phrases et s'adresse à vous

Tu ne me répondras pas, je ne sais pas comment tu vas

Comment suis-je censé faire face quand je ne veux pas vivre ?

Je n'entends qu'un écho quand je t'appelle

Maintenant, pour cette amitié, il était temps de payer la pénalité

Je marche dans un brouillard, tu connais mes motivations

Celui qui reste dans la mémoire des vivants ne meurt pas

Pourquoi mon esprit est-il en ce moment

Dis-moi comment oublier, dis-moi, j'essaierai

Je manque de temps Je n'ai pas dormi depuis longtemps

Je cours sans relâche jusqu'à ce que je sois à bout de souffle

Je te perds de vue, ton image se brouille

Aujourd'hui, je ne suis pas seul - veuillez m'en excuser

Je connais le goût du sang, de la sueur, des larmes

Au fait, tu sais ce que c'est quand tout perd son sens

Je veux juger quelqu'un, mais ce n'est la faute de personne

Je ne veux pas me perdre, je ne veux pas me souvenir

Je ne veux pas y penser et me tromper

Il est temps d'accepter la vérité

Je sais qui est qui, je sais la modération dans tout ça

Je concentre mon attention sur aujourd'hui et mes proches

Quant à ces mots, prenez-les pour acquis

Personne n'est lié à vous, et pour le reste

Il est tombé dans l'oubli parce que si quelque chose est vrai

Rien ne le brisera jamais

Ressentez cette douleur du désir, tous ne sont pas à portée de main

Ici, quelqu'un ne peut pas se remettre du fait que la vérité est de mon côté

Je n'ai pas peur de parler, juste non, je veux que ça se termine

Je me répète, je le fais pour la dernière fois, c'est une perte de temps

La vie nous a gâté il y a longtemps, aujourd'hui je le donne

Je m'en fiche, et tu ne le sais toujours pas

Que tu as toujours besoin d'une excuse

Et la vie à cet égard, pas de limite

Tu ne peux rien me prouver ici, car l'amour et l'amitié sont pour moi

Cela signifie la même chose que de vivre malgré les différences de caractère

J'essaie pour un avenir meilleur

Je salue un nouveau jour dans une entreprise de confiance