Deszczowy kamień - Verba

Miałem kiedyś dobra przyjaciółkę

Nie patrz na mnie tak, przecież wiem, co mówię

Przyjaźń między dziewczyną i chłopakiem

Raz na milion lat zdarzają się takie

Ona była jak drzewo, a ja byłem jak skała

Pokonujący burze życia i zawirowania

Gdy się łamała ja byłem oparciem

Uczyła mnie uginać się, broniłem się uparcie

Zrozumienie, chociaż inny punkt widzenia

Bywała smutna, mnie chłód nie zmieniał

Jej łzy często spadały na mnie

Pośród kamieni znikały niestarte

Przyszedł dzień, gdy popłynąłem z wielką wodą

Stałem się inną osobą

Nowe kobiety każdej nocy

I zapomniałem o niej z głupoty

A ona stała tam samotna na wietrze

Dawała radę, ona sama i jej przestrzeń

Przez ten czas nie było od niej ani słowa

Zapomniała o mnie, znajoma

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Obudziłem się, było pusto wokół

Nowi przyjaciele rozsypiali się jak popiół

Zobaczyłem wtedy, ile było warte

Stawianie życia na zakrytą kartę

Zebrałem się, by poskładać stare sprawy

Jechać tam, gdzie przyjaźń, której nie da się podważyć

Do dziewczyny, za którą dzisiaj tęsknię

Teraz czuję, że to było coś więcej

Mijałem świat, jakbym przenosił się w czasie

Zapomniane miasta, domy i twarze

Kiedy już dotarłem, jej nie było tam

Gdzie jej szukać, kto odpowiedź zna

Pytałem ludzi o szczegóły odtwarzane z trudem

Ktoś wskazał drogę tam ku górze

Mały szpital, tam mam o nią pytać?

Czy w starych murach odpowiedź jest ukryta?

Odnalazłem ją, leżała opuszczona

Spojrzała na mnie załamana i osamotniona

Przez ta lata czekała na mnie stale

Przyszła choroba, co odebrała wiarę

Zrozumiałem, że byłem jej miłością

A zostawiłem sam na sam z samotnością

Pokonywała burze, aż w końcu złamana

Resztkami sił doczekała pożegnania

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

J'ai eu un bon ami une fois

Ne me regarde pas comme ça, je sais ce que je dis

Amitié entre une fille et un garçon

Une fois tous les millions d'années, il y a de tels

Elle était comme un arbre et j'étais comme un rocher

Surmonter les tempêtes de la vie et de l'agitation

Quand il s'est cassé, j'étais le soutien

Elle m'a appris à plier, je me suis obstinément défendu

Comprendre, bien qu'un point de vue différent

Elle était parfois triste, le froid ne m'a pas changé

Ses larmes tombaient souvent sur moi

Ceux qui n'ont pas été brisés ont disparu parmi les pierres

Le jour est venu où j'ai nagé avec une grande eau

je suis devenu une autre personne

De nouvelles femmes chaque nuit

Et je l'ai oublié par bêtise

Et elle se tenait là seule dans le vent

Elle a géré, elle et son espace

Pendant ce temps, il n'y avait pas de nouvelles d'elle

Elle m'a oublié, mon ami

Si jamais vous voyez une pierre solitaire là-bas

Avec les gouttes de pluie, le monde brouille sa mémoire

Et si je te dis qu'il peut en être autrement

Croiriez-vous donc que la pierre pleure parfois ?

Je me suis réveillé, c'était vide autour

De nouveaux amis se sont endormis cendres

Puis j'ai vu combien ça valait

Mettre sa vie sur une carte face cachée

Je me suis réuni pour reconstituer de vieilles affaires

Allez là où une amitié ne peut pas être sapée

A la fille qui me manque aujourd'hui

Maintenant j'ai l'impression que c'était plus que ça

J'ai traversé le monde comme si je voyageais dans le temps

Villes, maisons et visages oubliés

Quand je suis arrivé, ce n'était pas là

Où le trouver, qui connaît la réponse

J'ai demandé aux gens des détails qui ont été difficilement reproduits

Quelqu'un a montré le chemin là-haut

Un petit hôpital, dois-je la demander là-bas ?

La réponse est-elle cachée dans les vieux murs ?

Je l'ai trouvée gisant abandonnée

Elle m'a regardé déprimé et solitaire

Au fil des ans, elle m'a attendu constamment

La maladie est venue, qui a emporté la foi

J'ai réalisé que j'étais son amour

Et je suis parti seul avec la solitude

Elle a surmonté les tempêtes jusqu'à ce qu'elle soit finalement brisée

Avec le reste de ses forces, elle a vécu pour dire au revoir

Si jamais vous voyez une pierre solitaire là-bas

Avec les gouttes de pluie, le monde brouille sa mémoire

Et si je te dis qu'il peut en être autrement

Croiriez-vous donc que la pierre pleure parfois ?

Si jamais vous voyez une pierre solitaire là-bas

Avec les gouttes de pluie, le monde brouille sa mémoire

Et si je te dis qu'il peut en être autrement

Croiriez-vous donc que la pierre pleure parfois ?