Oddaj - Vito Bambino, Natalia Szroeder

Oddaj, to co zabrałaś mi oddaj już, bo za długo to masz

Sołtys wybudował drogę, więc mogę przyjść

Przyjdę i odbiorę, nie zostaje na herbatę

Pogaduchy o tym, jak to kiedyś było pięknie

Skoro jestem, to Ci powiem u mnie nieźle

A teraz swoim palcem wskażesz miejsce

Powiedz, w której z szkatułek

Jaki kolor i na której z półek znajdę swoje imię

Na pudełku, co w nim jest

Zaufanie me, mam po ojcu i po mamie

W końcu się uwolnię

Nie odnajdziesz śladów, prowadzą do oceanu łez

Bez Ciebie będzie lżej

Na powierzchni płynę

Wiem, że nigdy więcej już, nie pozwolę

Wolę mieć kontrolę i oddać Tobie mogę jedynie gniew

Nie, patrz co za bezsens

Ty i ja i ta kłótnia na wiecznie

Będę pamiętała, że wybór mój wybrałam źle

I mnie połamało wtedy, byłam zepsuta długo

Oczy otwarte, na krótko przed drugą

Czekając na sen, aż uratuje mnie

Pomóż mi i nie uśmiechaj się za grosz

I oddaj zanim zgubisz, to na

Zawsze, kiedy Cię widzę to mam pasztet, a nie mózg

Chciałeś nie mówić już, usta na klucz

Daj torbę, a do niej wrzucę, co Twoje

Zanim czas znów stanie i zrobi mi z bani pranie

Nie chcę biec, a Ty stoisz człowiek-kamień

Jakby nic Ciebie nie intere

Czy Ty wiesz, ile walczę ze sobą?

A czy Ty wiesz, ile ja mam za sobą?

Nie odzywaj się

Trzymam Cię za słowo

Uważaj na siebie i żyj zdrowo

Bo ja zamierzam iść do przodu

W jedną stronę bez powrotu

Pozostawiam po mnie na oczach Twych pył

Życzę Ci byś żył(a) tysiące lat

A mijają nam bez siebie

Nijak

Rends ce que tu as pris, rends-moi, car tu l'as depuis trop longtemps

L'administrateur du village a construit une route pour que je puisse venir

Je viendrai le chercher, pas de tea time

Discuter de la beauté d'autrefois

Puisque je suis, je vais vous dire bien avec moi

Et maintenant ton doigt montrera l'endroit

Dis-moi dans quelle case

De quelle couleur et sur quelle étagère vais-je trouver mon nom

Sur la boîte ce qu'il y a dedans

Ma confiance est pour mon père et ma mère

Je serai libre finalement

Tu ne trouveras aucune trace, elles mènent à un océan de larmes

Ce sera plus facile sans toi

je nage en surface

Je sais que je ne le ferai plus jamais, je ne le permettrai pas

Je préfère être en contrôle et je ne peux que te donner ma colère

Non, regarde quel non-sens

Toi et moi et cette querelle pour toujours

Je me souviendrai que j'ai mal choisi mon choix

Et j'ai cassé alors, j'ai été cassé pendant longtemps

Les yeux ouverts, peu avant deux

J'attends que le sommeil me sauve

Aide-moi et ne souris pas pour un sou

Et rends-le avant de le perdre

Chaque fois que je te vois, j'ai un pate, pas un cerveau

Tu voulais ne plus parler, bouche à bouche

Donne-moi le sac et j'y mettrai ce qui t'appartient

Avant que le temps ne s'arrête et n'aspire mon linge

Je ne veux pas courir, et tu es debout homme de pierre

Comme si tu n'étais pas intéressé

Savez-vous à quel point je me bats avec moi-même ?

Savez-vous combien j'ai derrière moi ?

Ne parlez pas

je te tiens par le mot

Prenez soin de vous et vivez sainement

Parce que je vais aller de l'avant

Un sens sans retour

Je laisse de la poussière derrière moi devant tes yeux

Je te souhaite de vivre des milliers d'années

Et ils nous passent l'un sans l'autre

Aucunement