San Ton Metanasti - Alkistis Protopsalti

Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη

μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή

κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα

και δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή

Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί

κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή

και σ' ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει

αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή

Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί

μάτωσε ο ήλιος την ανατολή

κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις

μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί

Comme l'immigrant dans votre propre pays

jour et nuit tu dénoues la plaie

et tout autour étranger et tout pétrifié

et l'aube ne se lève pas

Videz votre vie saignante

chaque heure terreur douleur et cri

et les étrangers t'entendent et le frère se tait

ah ce n'est pas une autre blessure plus profonde

Fils et autres fils et verre épais

le soleil a tué le lever du soleil

tu pleures et tu soupires ah, tu cries l'aliénation

mais espère oiseau noir et insaisissable