Zasypiając w strachu - Arkona

Umysł skażony tysiącem pytań

Na które nigdy nie było odpowiedzi

Puste nadzieje przekłamane, stracone

Zabrali wszystko ogołocili z wiary

Ze strachu…

W pustym ciele żyły wyprute

Nie pozostawili żadnej części mnie

Nie wydarli tylko świadomości pustki

Pewności, że jestem tym, kim powinienem

Jestem ogołocony i zbrukany

Ostatnią drogę przebywam

By odzyskać na zawsze

Spokój, wiarę, siebie

I tylko oddech przypomina

O wiecznej udręce…

Umysł skażony tysiącem pytań

Na które nigdy nie było odpowiedzi

Puste nadzieje przekłamane, stracone

Zabrali wszystko ogołocili z wiary

Ze strachu…

Un esprit entaché de mille questions

À laquelle il n'y a jamais eu de réponse

Espoirs vides déformés, perdus

Ils ont tout pris, dépouillés de la foi

Sans peur ...

Dans le corps vide, les veines ont été arrachées

Ils n'ont laissé aucune partie de moi derrière

Ils n'ont tout simplement pas supprimé la conscience du vide

La certitude que je suis ce que je devrais être

je suis dépouillé et sale

je suis sur le dernier voyage

Pour récupérer à jamais

Paix, foi, toi-même

Et seul le souffle ressemble

D'un tourment éternel...

Un esprit entaché de mille questions

À laquelle il n'y a jamais eu de réponse

Espoirs vides déformés, perdus

Ils ont tout pris, dépouillés de la foi

Sans peur ...