Syreny - Artur Rojek

Patrzę jak miesza się

To czego nie ma i to co jest

A potem kiedy mówię wprost

Milczysz i odwracasz wzrok

Tysiąc wypitych razem kaw

Głupi myślałem, że cię znam

W rzucaniu kamieniami słów

Znowu przegrywam trzy do dwóch

Chociaż jak syreny

Budzą mnie o tobie sny

Jedno wiem na pewno

Nie chciałbym bez Ciebie

Niedogaszony pożar się tli

Patrzę i unoszę brwi

Za karę cisza, karą krzyk

Chciałem raz wygrać - pozwól mi

Każesz cofnąć się o metr

I nie wiem jak powiedzieć «nie»

Więc gryzę wargę, burzę krew

Trzaskasz drzwiami a ja klnę

Chociaż jak syreny

Budzą mnie o tobie sny

Jedno wiem na pewno

Nie chciałbym bez Ciebie

je le regarde se mêler

Ce qui n'est pas là et ce qui est

Et puis quand je dis directement

Tu restes silencieux et regardes ailleurs

Mille cafés bu ensemble

Pensée stupide que je te connaissais

En jetant des mots des pierres

Je perds encore trois et deux

Au moins comme des sirènes

Les rêves de toi me réveillent

Je sais une chose avec certitude

Je ne l'aimerais pas sans toi

Le feu inextinguible couve

Je regarde et lève les sourcils

Le silence comme punition, un cri comme punition

Je voulais gagner une fois - laissez-moi

Tu me dis de reculer d'un mètre

Et je ne sais pas comment dire non

Alors je me mords la lèvre, je fais rage mon sang

Tu claques la porte et je jure

Au moins comme des sirènes

Les rêves de toi me réveillent

Je sais une chose avec certitude

Je ne l'aimerais pas sans toi