W moich myślach Consuelo - Czerwone Gitary

Zagubiony na pustyni nie miał już żadnej nadziei na ratunek

Dniem towarzyszyło mu słońce, nocą - gwiazdy

Consuela to było imię jego dziewczyny…

Już na wieki w morzu piasku zagubiony

Patrzę w niebo, które zamknąć można w dłoni

I o Tobie ciągle myślę, Consuelo

Razem z morzem, które wyschło, ale żyło

Razem z sercem, co dla Ciebie zawsze biło

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Piach zasypie nasze ślady, Consuelo

Wiatr poniesie nasze słowa

Tam, gdzie nie był nikt

Tylko myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Kiedy znów nadejdzi świt

Zagubiony w morzu zasp

Nie odnajdzie nas już nikt

Nie odnajdzi nas

Ale myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Razem z wiatrem, który ucichł ponad ziemią

Z marzeniami, które teraz nic nie zmienią

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Kiedy znów nadejdzie świt

Zagubiony w morzu zasp

Nie odnajdzie nas już nikt

Nie odnajdzie nas

Ale myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Nasze drogi, nasze losy się nie zmienią

Już nas morza i pustynie nie rozdzielą

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Perdu dans le désert, il n'avait plus aucun espoir de sauvetage

Pendant la journée, il était accompagné par le soleil, la nuit - par les étoiles

Consuela était le nom de sa petite amie ...

Perdu dans la mer de sable depuis des lustres

Je regarde le ciel qui peut être fermé dans la paume de ta main

Et je pense encore à toi, Consuelo

Avec la mer qui était sèche mais vivante

Avec le cœur qui a toujours battu pour toi

Je te dis au revoir dans ma tête, Consuelo

Le sable couvrira nos traces, Consuelo

Le vent portera nos paroles

Où personne n'a été

Seules nos pensées se rencontreront quelque part

Parmi les sables des dunes inaccessibles

Quand l'aube revient

Perdu dans la mer des congères

Personne ne nous retrouvera

Il ne nous trouvera pas

Mais nos pensées se rencontreront quelque part

Parmi les sables des dunes inaccessibles

Avec le vent qui est mort au-dessus du sol

Avec des rêves qui ne changeront rien maintenant

Je te dis au revoir dans ma tête, Consuelo

Quand l'aube revient

Perdu dans la mer des congères

Personne ne nous retrouvera

Il ne nous trouvera pas

Mais nos pensées se rencontreront quelque part

Parmi les sables des dunes inaccessibles

Nos routes, notre destin ne changera pas

Les mers et les déserts ne nous sépareront plus

Je te dis au revoir dans ma tête, Consuelo