Stan Gotowości - Paluch, DJ Story

Powiedz gdzie jest życia sens, w czym odnaleźć pociechę

Jak czuję ból w płucach gdy wdycham czyste powietrze

Chciałbym znowu być dzieckiem, odnaleźć psychiczny luz

Bez walki o pensję od nowa wszystko czuć

Zregenerować siły, pewnych rzeczy nie przeżyć

Wiedzieć to co wiem teraz, żeby niczego nie spieprzyć

I szczerze uwierzyć, że tutaj może być normalnie

W kraju gdzie psychiatra to psychiatry pacjent

Biorę wszystko na bary i sam sobie poradzę

Dzieci rozbitych rodzin, ukształtowany charakter

Nasze matki rozrzucone po świecie i po niebie

Może ta najjaśniejsza gwiazda świeci dla ciebie

Patrzysz na tych nieświadomych z hermetycznego świata

Cały czas są dziećmi po dwudziestu kilku latach

Nie znają życia, dla nich wszystko jest proste

Więc jednak dziękuję losowi za to na kogo wyrosłem

To stan gotowości, gotowość ducha bracie

W najgorszych chwilach w tym stanie sobie poradzę

Z nikim się nie ścigam dlatego prowadzę

Zawsze gotowy do walki, a ty miej to na uwadze

Wracam do moich miejsc i odwiedzam podwórko

Tu uliczni biznesmeni zrobili z ławek biurko

Chociaż różnimy się to jedną cechę mamy wspólną

Wszyscy kochamy to miejsce i mówimy o nim z dumą

Jadę odnowioną windą w trzydziestoletnim bloku

To znak czasu dla tych co są tu od początku

Jak padlina, z zewnątrz normalna, a gnije w środku

Tu dzieci mają wnuki i wszystko jest w porządku

Studenci ze wsi jak turyści w tym rejonie

Nie widzą nic, chociaż kończą socjologie

Tutaj wszechmogący pieniądz zamienił miejsce z Bogiem

Bogaci inwestorzy oczyszczają z krwi podłogę

Ja nic zrobić nie mogę, opisuję to dla ciebie

Żebyś wiedział tępy chuju co się koło ciebie dzieje

Siedzę na ławce, słucham tego na słuchawkach

Zawsze w stanie gotowości jak antybiotyk dla miasta

Powiedz gdzie jest życia sens

Żeby niczego nie spieprzyć

Opisuję to dla ciebie

Żebyś wiedział tępy chuju co się koło ciebie dzieje

Życie rozbitych rodzin, ukształtowany charakter

Dziękuję losowi za to na kogo wyrosłem

Dis-moi où est le sens de la vie, où trouver la consolation

Comment je ressens de la douleur dans mes poumons quand je respire de l'air pur

J'aimerais redevenir un enfant, retrouver une aisance mentale

Tu peux tout ressentir à nouveau sans te battre pour un salaire

Régénérer, certaines choses ne survivent pas

Savoir ce que je sais maintenant donc je ne me trompe pas

Je crois sincèrement que ça peut être normal ici

Dans un pays où un psychiatre est un psychiatre, un patient

Je prends tout sur les barres et je peux le gérer moi-même

Enfants de familles brisées, personnage en forme

Nos mères dispersées dans le monde et dans le ciel

Peut-être que cette étoile la plus brillante brille pour toi

Tu regardes ces ignorants du monde hermétique

Ce sont encore des enfants dans la vingtaine

Ils ne connaissent pas la vie, tout est simple pour eux

Alors je remercie le destin pour qui j'ai grandi

C'est un état de préparation, une préparation d'esprit, frère

Dans les pires moments, dans cet état, je peux le supporter

Je ne cours avec personne, c'est pourquoi je conduis

Toujours prêt à se battre, alors gardez cela à l'esprit

Je retourne à mes places et visite l'arrière-cour

Ici, les hommes d'affaires de la rue ont fait un bureau avec des bancs

Bien que nous soyons différents, nous avons une chose en commun

Nous aimons tous cet endroit et en parlons avec fierté

Je monte dans un ascenseur rénové dans un immeuble de 30 ans

C'est un signe des temps pour ceux qui sont là depuis le début

Comme une charogne, normale à l'extérieur et pourrie à l'intérieur

Les enfants ici ont des petits-enfants et tout va bien

Les étudiants de la campagne aiment les touristes dans ce quartier

Ils ne voient rien, bien qu'ils soient diplômés de sociologie

Ici, l'argent tout-puissant a changé de place avec Dieu

De riches investisseurs nettoient le sol de sang

Je ne peux rien faire, je te le décris

Alors tu sais, connard, qu'est-ce qui se passe autour de toi

Je suis assis sur le banc, je l'écoute au casque

Toujours en attente comme un antibiotique à la ville

Dis-moi où est le sens de la vie

Pour ne rien gâcher

je te le décris

Alors tu sais, connard, qu'est-ce qui se passe autour de toi

La vie des familles brisées, en forme de personnage

Je remercie le destin pour qui j'ai grandi