Szal Niebieskich Cial - Maanam

Saturn zimnem Ziemię smaga

Lód się w moje serce wkrada

W oku chętnie się sadowi

I marzenia moje chłodzi

Czas od pięt mnie cicho zjada

Truchtem biegnie do sąsiada

Gasi blaski dusi słowa

Radość do rękawa chowa

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Patrzę w lustro na przyjaciół

Jacyś mniejsi pokorniejsi

W półuśmiechach, w półmarzeniach

W gestach, pozach bez znaczenia

Życie płynie bez pośpiechu

Bez uśmiechu i bez grzechu

Bez smutku, strachu, bez radości

Bez nienawiści, bez miłości

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Saturne refroidit la Terre

La glace se glisse dans mon cœur

Il est heureux de s'installer dans les yeux

Et mes rêves sont glacés

Le temps me ronge tranquillement des talons

Il court vers son voisin

Il éteint la lumière et étouffe les mots

Il cache la joie dans sa manche

Et les planètes deviennent folles, deviennent folles, deviennent folles et rient, rient, rient

Et les planètes deviennent folles, deviennent folles, deviennent folles et rient, rient, rient

Je regarde dans le miroir mes amis

Certains moins humbles

En demi-sourires, en demi-rêves

Dans les gestes, les poses sans importance

La vie coule lentement

Pas de sourire et pas de péché

Pas de tristesse, pas de peur, pas de joie

Pas de haine, pas d'amour

Et les planètes deviennent folles, deviennent folles, deviennent folles et rient, rient, rient

Et les planètes deviennent folles, deviennent folles, deviennent folles et rient, rient, rient