Blues Pudła w Folsom - The Analogs

Słyszę, nadjeżdża, pociąg po szynach toczy się

A ja już zapomniałem, jak piękne słońce jest

Utknąłem w jakimś pudle, marnuję tu swój czas

Chociaż tam, za mur wybrałbym się choć raz

Gdy byłem jeszcze mały, mama mówiła mi:

«Nigdy nie baw się spluwą, masz dobrym chłopcem być»

A ja zabiłem gościa, by poznać kolor krwi

Gdy pociąg dzisiaj gwizdnął, znów pociekły mi łzy

Ja wiem, że pociąg ten pełen bogaczy jest

Palą grube cygara i kawę piją też

Lecz tak musiało być, wolność nie dana mi

Wciąż cierpię, bo chcę tak jak oni wszyscy żyć

Gdy zrzucę już kajdany, pociąg zatrzyma się

Pojadę nim daleko, za horyzontu kres

Gdzie nie ma tego pudła, bo smutku mam już dość -

Syreny kolejowe wreszcie przepędzą go!

J'entends, ça vient, le train passe sur les rails

Et j'ai déjà oublié à quel point le soleil est beau

Je suis coincé dans une boîte, je perds mon temps ici

Au moins là-bas, j'irais au-delà du mur au moins une fois

Quand j'étais encore petite, ma mère me disait :

"Ne joue jamais avec une arme, il faut être un bon garçon"

Et j'ai tué un mec pour découvrir la couleur du sang

Alors que le train sifflait aujourd'hui, les larmes me sont revenues

Je sais que ce train est plein de riches

Ils fument des cigares épais et boivent du café aussi

Mais il fallait qu'il en soit ainsi, la liberté ne m'était pas donnée

Je souffre encore parce que je veux vivre comme eux tous

Une fois que j'aurai libéré les chaînes, le train s'arrêtera

Je le chevaucherai loin, au-delà de l'horizon

Où cette boîte n'est pas, parce que j'en ai marre du chagrin -

Les sirènes des chemins de fer vont enfin le chasser !