Diabelski Młyn - The Analogs

Nim bomby strzaskały domy nad rzeką

I morze ognia zmieniły je w pył

Na starym nabrzeżu stała knajpa

Która się zwała Diabelski Młyn

Tu marynarze i kurwy portowe

Trwonili forsę, trwonili czas

Mieszali rum z tanią miłością

A krew i łzy płynęły nie raz

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Kto chociaż raz tędy żeglował

Diabelski Młyn dobrze znał

On domem był wszystkich straceńców

Znających morza zimnych fal

Kości i garnki czyściły kieszenie

A noże i pięści czekały oszustów

Alkohol i piersi upadłych kobiet

Pozwalały zapomnieć o smutku

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Dzisiaj śladu nawet nie znajdziesz

Po młynie diabelskim, który tu stał

Wszyscy straceńcy, którzy w nim pili

Śpią na dnie morza lub gryzą piach

Zielona trawa zarosła zgliszcza

Które zostały po tamtej spelunie

Gdy ogień z nieba pogrzebał miasto

Ogień z nieba na miasto runął

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Avant que les bombes ne brisent les maisons au bord de la rivière

Et la mer de feu les transforma en poussière

Il y avait un pub sur le vieux quai

Qui s'appelait la grande roue

Marins et putains ici

Ils gaspillaient de l'argent, perdaient du temps

Ils ont mélangé du rhum avec de l'amour bon marché

Et le sang et les larmes ont coulé plus d'une fois

Buvons pour leur désir d'une maison lointaine!

Buvons à l'amour qui est allé loin !

Buvons un temps qui ne reviendra jamais !

Buvons pour le feu du ciel qui est tombé sur la ville !

Qui a déjà navigué de cette façon

La grande roue le savait bien

Il était la maison de tous les condamnés

Connaître la mer des vagues froides

Os et pots nettoyés poches

Et les couteaux et les poings attendaient les escrocs

L'alcool et les seins des femmes déchues

Ils m'ont laissé oublier ma tristesse

Buvons pour leur désir d'une maison lointaine!

Buvons à l'amour qui est allé loin !

Buvons un temps qui ne reviendra jamais !

Buvons pour le feu du ciel qui est tombé sur la ville !

Aujourd'hui tu ne trouveras même pas une trace

Après la grande roue qui se tenait ici

Tous les perdants qui y ont bu

Ils dorment sur le fond marin ou mordent le sable

L'herbe verte est recouverte de gravats

Qui restaient après cette plongée

Quand le feu du ciel a enterré la ville

Le feu du ciel a plu sur la ville

Buvons pour leur désir d'une maison lointaine!

Buvons à l'amour qui est allé loin !

Buvons un temps qui ne reviendra jamais !

Buvons pour le feu du ciel qui est tombé sur la ville !

Buvons pour leur désir d'une maison lointaine!

Buvons à l'amour qui est allé loin !

Buvons un temps qui ne reviendra jamais !

Buvons pour le feu du ciel qui est tombé sur la ville !