Fridman - The Analogs

O czym myślisz na plaży w Hajfie?

Znów nadchodzą upalne dni

Czy wspominasz cierpienia swych braci?

Czy ich duchy dodają ci sił?

Teraz jesteś jak piorun co spada

Na głowy przeklętych oprawców

Jesteś lśniącym miechem Boga

Który zgniata ich karki

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni…

O czym myślisz patrząc na piasek

Co ucieka spod twoich stóp

O sztylecie wbijanym w krtań

Na ślepo w serce i brzuch?

A ty płacz, bo nie uciekniesz

Niechaj łzy twoje lecą na stół

Wreszcie nadszedł dzień zapłaty

Tam za ścianą szykują sznur

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni… x2

Que pensez-vous de la plage à Haïfa ?

Les jours chauds reviennent

Te souviens-tu des souffrances de tes frères ?

Leur esprit vous donne-t-il de la force ?

Maintenant tu es comme un éclair qui tombe

Sur la tête des maudits tortionnaires

Tu es le soufflet brillant de Dieu

Qui leur écrase le cou

2000 pour pohybel - laisser mourir les chiens bruns

2000 pour pohybel - ils n'ont pas le droit de vivre

Et que la mémoire soit damnée

Et que la mémoire soit sainte

Jusqu'à la fin des jours...

A quoi pensez-vous en regardant le sable ?

Qu'est-ce qui s'échappe de sous tes pieds

À propos d'un poignard dans le larynx

Aveugle du cœur et du ventre ?

Et tu pleures parce que tu ne t'enfuiras pas

Laisse tes larmes tomber sur la table

Le jour de paie est enfin arrivé

Là, derrière le mur, ils préparent une corde

2000 pour pohybel - laisser mourir les chiens bruns

2000 pour pohybel - ils n'ont pas le droit de vivre

Et que la mémoire soit damnée

Et que la mémoire soit sainte

Jusqu'à la fin des jours... x2