Moje Miasto - The Analogs

Gdzieś na północy, gdzie nie chciałbyś mieszkać

Przy ujściu brudnej rzeki, gdzie nie znajdziesz szczęścia

Z dala od wszystkiego, na zniszczonej ziemi

Miasto, które kocham, nic tego nie zmieni

Nie ja je wybrałem, tu się urodziłem

Zmarnowałem życie, wątrobę przepiłem

Poznałem dziewczyny najlepsze na świecie

Tu się żyć uczyłem, śmierć stąd mnie zabierze

Zawsze w moim sercu i w mojej pamięci

Miasto ukochane aż do samej śmierci

Gdy podły los przepędza mnie stąd

Tu jest moje miejsce, mój prawdziwy dom

Gdzieś na północy, gdzie wiatr od morza

Zniszczone przez bomby, przeklęte przez boga

Miasto martwych dźwigów i grób czterech skoczni

Tu się urodziłem, zawsze bezrobotny

Tu, na północy, nikt nie jest u siebie

Wszyscy ludzie obcy, nikt sobie nie wierzy

To jest moje miasto, gdzie, kiedy już zasnę

Będę chciał mieć grób, przystań ostatnią

Gdy podły los przepędza mnie stąd

Tu jest moje miejsce, mój prawdziwy dom

Quelque part dans le nord où tu ne voudrais pas vivre

A l'embouchure d'une rivière sale où tu ne trouveras pas le bonheur

Loin de tout, sur un terrain accidenté

La ville que j'aime n'y changera rien

Je ne les ai pas choisis, je suis né ici

J'ai gâché ma vie, et j'ai bu mon foie

J'ai rencontré les meilleures filles du monde

J'ai appris à vivre ici, la mort m'emportera d'ici

Toujours dans mon coeur et dans ma mémoire

Une ville aimée jusqu'à la mort

Quand un mauvais destin m'éloigne

C'est ma place, ma vraie maison

Quelque part au nord, là où le vent vient de la mer

Détruit par les bombes, maudit par Dieu

La ville des grues mortes et le tombeau des quatre collines

Je suis né ici, toujours au chômage

Personne n'est à la maison ici dans le nord

Tous étrangers, personne ne se croit

C'est ma ville où une fois je m'endors

Je voudrai une tombe, je serai le dernier

Quand un mauvais destin m'éloigne

C'est ma place, ma vraie maison