Aby zrozumieć - Verba

Ref.: Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

1) Ignacy: Jego dusza zmęczona, z której zmył się blask,

Dawno zatrzymał, bezpowrotnie w niej czas,

Na ta jedną chwilę, choć na jeden raz,

Zapomnieć chciałby, swego życia gorzki smak,

Zrzucić z siebie ogrom dzisiejszego dnia,

Ciężar brudnych szmat, ująć lat, aby było lepiej,

Znaleźć gdzieś swoje miejsce i zapuścić korzenie,

Piękny sen, takie marzenie,

O ciszy, o spokoju, w własnych czterech kątach,

O ukochanej osobie, której teraz tak brak,

Chciałby krok cofnąć, krzyknąć z całej siły stop,

Nie łatwo zejść z drogi, na którą zrzucił go los,

Błądzi sam, pośród szarych myśli,

Za wspomnieniami goni, pełen nienawiści,

Za ten z życiem wyścig, pełen klęsk i upokorzeń,

Przestać chciałby lecz przestać dziś nie może.

Takie są w życiu drogi, nie każdemu sprzyja los,

Czasem warto jest się zastanowić,

Gdy skończy się dzień, co przyniesie nam noc.

Ref.: Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

2) Bartas: Gdy otwiera oczy, gasną nocne światła ulic,

Nieraz prosił Boga, by go więcej nie obudził,

W kieszeniach chowa ręce, bo tak cieplej,

Pod mostem miejsce podłe, ale chroni przed deszczem,

Kiedyś pisał wiersze, że życie jest piękne,

Teraz życie go kopie, gdy śpi pod kartonowym kocem,

Pamięta, jak to było w domu przy kominku,

Dzisiaj domem ciemny płot, koło parkingu,

Dzieci poszły w świat, szukać swego szczęścia,

Żadne z nich imienia ojca dzisiaj pamięta,

W imię ojca każdy wybrał inna ścieżkę,

By nie skończyć, jak ten, którego krew plami im serce,

Żona odeszła to dla niej warto było przetrwać,

Wszystko zabrała, on nie chce iść do niej na cmentarz,

Zbyt Wiele przeżył, by ją z pamięci wymazać,

Chciałby znać słowa, jakimi mógłby z nią rozmawiać,

Mroźnej zimy pora, skłania do refleksji,

Na te chwile, w których smutek dławi oddech w piersi,

Chciałby wiedzieć w końcu, że jutro będzie lepsze,

Pomóż mu uwierzyć, bo ludzie mają serce.

Ref.: Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Réf. : comprendre !

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.

Comprendre!

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.

1) Ignace : son âme fatiguée, dont le rayonnement a été emporté,

Il a longtemps arrêté le temps, irrémédiablement en elle,

Pour un instant, mais pour une fois

Il voudrait oublier le goût amer de sa vie,

Secouez l'immensité d'aujourd'hui

Le poids des chiffons sales, à assembler les années pour le rendre meilleur

Trouvez votre place quelque part et enracinez-vous,

Un beau rêve, un tel rêve,

Du silence, de la paix, dans tes quatre coins,

À propos d'un être cher qui manque tellement maintenant,

Il voudrait faire un pas en arrière, crier de toutes ses forces, s'arrêter,

Ce n'est pas facile de sortir de la route dans laquelle le destin l'a jeté,

Il erre seul, parmi les pensées grises,

Chassant des souvenirs, plein de haine,

Pour cette course à la vie, pleine de défaites et d'humiliations,

Il voudrait arrêter, mais il ne peut pas s'arrêter aujourd'hui.

Ce sont les voies de la vie, tout le monde n'est pas favorisé par le destin,

Parfois, cela vaut la peine d'être considéré

Quand le jour sera fini, ce que la nuit nous apportera.

Réf. : comprendre !

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.

Comprendre!

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.

2) Bartas : Quand il ouvre les yeux, les lampadaires de nuit s'éteignent,

Plus d'une fois, il a demandé à Dieu de ne plus le réveiller,

Il cache ses mains dans ses poches parce qu'il fait tellement plus chaud

Un endroit ignoble sous le pont, mais il protège de la pluie,

Il écrivait des poèmes disant que la vie est belle,

Maintenant la vie le frappe alors qu'il dort sous une couverture en carton

Il se souvient de ce que c'était à la maison près de la cheminée,

Aujourd'hui, la maison est une clôture sombre, près du parking,

Les enfants sont allés dans le monde chercher leur bonheur,

Aucun d'eux ne se souvient du nom de son père aujourd'hui,

Au nom de leur père, chacun a choisi un chemin différent,

Pour ne pas finir comme celui dont le sang tache son cœur,

La femme est décédée, ça valait la peine de survivre pour elle,

Elle a tout pris, il ne veut pas aller la voir au cimetière,

Il a traversé trop de choses pour l'effacer de sa mémoire,

Il voudrait savoir des mots pour lui parler,

Saison d'hiver froide, elle provoque la réflexion,

Pour ces moments où la tristesse étouffe le souffle dans ma poitrine,

Il aimerait savoir enfin que demain ira mieux,

Aidez-le à croire parce que les gens ont du cœur.

Réf. : comprendre !

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.

Comprendre!

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.

Comprendre!

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.

Comprendre!

Comprenez ceux qui perdent du terrain et se noient,

Criant à l'aide pour que je puisse recommencer

Comprendre!

Comprenez qu'il faut plus de malheur,

Pour ne pas mourir là où il n'y a pas de place pour la compassion.